رمان پریچهر از م.مودب پور
قسمت اول
در زندگی انسان گاهی دیگران سرنوشت را تعیین می کنند. زمانی
که به گذشته باز می گردیم به لحظاتی برخورد می کنیم که با یک اتفاق ساده،
دیگران توانسته اند زندگیمان را دگرگون کنند.
این داستانی است از یک زندگی.
مسافرین
محترم ورود شما را به خاک ایران خوش آمد می گویم. ساعت 20:30 دقیقه به وقت
تهران است. هوا هفده درجه بالای صفر و بارانیست. امیدوارم از پرواز لذت
برده باشید. لطفت در جای خود نشسته و کمربند را ببندید. آرزوی دیدار مجدد
شما را داریم.
هومن- دیگه پامو تو این بشقاب پرنده نمی ذارم. اسمشو باید
می ذاشتند شرکت هواپیمایی اتو معلق! خیلی خوب ازمون پذیرایی کردند که
آرزوی دیدار مجددمون را هم دارن؟!
من- چی می گی هومن؟ چرا غر می زنی؟
هومن- می گن داریم سقوط می کنیم. خلبان یادش رفته چرخهای هواپیما رو سوار هواپیما کند.
هر بدی و خوبی از من دیدی حلال کن من فرهاد جون.
من- رسیدیم؟
هومن- آره . اینجا آخر خطه. دیدار به قیامت.
من- شام دادند؟
هومن- آره. شام ترو من خوردم.
من- بترکی. گرسنه ام بود.
هومن- شام کله پاچه دادند با پیاز ترشی. تو دوست نداشتی.
حالا اگه هوس کردی زنگ بزنم یه پرس برات بیارن. نخورده که نیستی.
من- کی می رسیم از دستت خلاص شم
هومن- فعلا که رو هوا آویزونیم.
من- خدا به دادمون برسه با گمرک اینجا. خوب شد به بابا اینا خبر ندادیم داریم می آئیم.
هومن- جدی فرهاد هشت سال گذشت؟ باور نمیشه ما مهندس شده باشیم.
من- با بودن رفیقی مثل تو برای من هشت قرن گذشت.
هومن- فرهاد حتما تو این هفت هشت ساله، ثروت پدرت هفتاد هشتاد برابر شده.
من- باز پشت سر پدرم حرف زدی؟پدر خودت هم پولداره ها!
هومن-
ناراحت شدی؟ان شاالله تو این هفت هشت ساله ثروت پدرت از بین رفته باشه!
امیدوارم به حق این سوی چراغ بابات به خاک سیاه نشسته باشه! امیدوارم...
من- لال بشی پسر. چی می گی مگه دیوونه شدی؟
هومن با خنده- ترسیدی؟
من- به حرف گربه کوره بارون نمی آد.
هومن- شوخی کردم خره.پدرت به گردن من حق پدری داره. من که بابای درست و حسابی نداشتم.
من- باز شروع کردی؟
در
همین موقع هواپیما به زمین نشست و از برخورد چرخها با زمین هواپیما تکان
سختی خورد. هومن که برای برداشتن ساک خودش بلند شده بود روی صندلی پرت شد.
هومن- آخ گردنم!خدا ذلیلت کنه با این رانندگیت!
مهماندار در حالی که خنده ش گرفته بود گفت: لطفا بنشینید و کمربندتون را هم ببندید.
هومن به کمربند شلوارش نگاه کرد و خواست یه چیز دیگه بگه که بلافاصله گفتم: هومن کمربند صندلیتو ببند.
وقتی مهماندار رفت گفتم: خدا را شکر دیگه از دستت راحت می شم. آبروی منو جلوی همه می بری.
هومن- فکر کردی برسیم ایران ولت می کنم؟
چند دقیقه بعد پیاده شدیم و جلوی باجه ای که گذرنامه رو مهر می زدند صف کشیدیم.
هومن- ببخشید آقا اینجا " تذکره ها" رو مهر می کنند؟
- ا، انگار خیلی با مزه ای؟ چمدونهاتو بریز بیرون ببینم آقای بانمک
من- خدا مرگت بده پسر، ببین نرسیده چه بساطی برامون درست کردی؟!
هومن-
آقا من جز این ساک دستی هیچی ندارم اون چمدونها همش مال این رفیقمه. یک
ساعت بعد در حالی که تمام چمدونها زیر و رو شده بود مراحل گمرکی تموم شد و
از فرودگاه بیرون اومدیم و با یک تاکسی به طرف خونه حرکت کردیم.
من- آخه پسر شوخی هم حدی داره،چرا سر بسرشون گذاشتی؟
هومن- مگه چی گفتم. پاسپورت کلمه خارجی یه. جاش گفتم تذکره.
به راننده آدرس خونه را دادم. خونه من و هومن در یک خیابان بود. خیابانی در پاسداران.
شهر تغییر کرده بود.
بزرگ و شلوغ. یک ساعت بعد رسیدیم.
من- برو دیگه خونه تون. از دستت راحت شدم.
هومن- من نباشم یه ورت صحراست! نیم ساعت دیگه می آم سراغت.
من- اومدی، نیومدی ها!
هومن- یعنی همه چی تموم؟
من- همه چی تموم.
هومن- پس مهرم چی میشه؟ هشت سال جوانی ام رو پات گذاشتم.
من- گم شو، ا
هومن- عیبی نداره، شوهر مالی هم نبودی، مهرم حلال، جونم آزاد،هنوز جوونم و خوشگل.
می رم یه شوهر دیگه می کنم. خداحافظ ای شوهر بی وفا!ای بی صفت!
راننده تاکسی با خنده مارو نگاه می کرد.
من- این چرت و پرت هارو می گی همه فکر می کنن دیوونه ای
هومن- خب عشق آدم رو دیوونه می کنه دیگه!
من- گم شو، خداحافظ
ساعت حدود 11 شب بود. زنگ خونه خودمون رو زدم. فرخنده خانم آیفون را جواب داد.
من- منم فرهاد.سلام فرخنده خانم.
صدای فریاد فرخنده خانم را شنیدم که فرهاد خان فرهاد خان می کرد.
وارد خونه شدم و چمدونها را کناری گذاشتم.
فرخنده
خانم زنی زحمتکش و مهربان و ساده بود که در خونه ما کار می کرد. سیزده
چهارده سال پیش، یک روز با تنها دخترش که خیلی کوچک بود همراه پدرم به خونه
ما اومد و موندگار شد. دیگه جزئی از خونواده ما به حساب می اومد. از اول
هم بهش به چشم یک خدتکار نگاه نمی کردیم. بگذریم.
وارد خونه شدم. خونه
که چه عرض کنم باغ بسیار بسیار بزرگی بود با درختان کهن سال سر به فلک
کشیده که روزها سر و صدای پرنده ها توش قطع نمی شد. استخری وسط باغ و دور
تا دور پر از شمشادهای بلند. ساختمانی دو طبقه، بزرگ و قدیمی پر از
اتاق.باغ پر بود از گل و گیاه. شمشادها مثل دیوارهایی بودند که وسط باغ
کشیده شده باشند. دور تا دور باغ هم نیمکت بود که وقتی روش می نشستی اصلا
دیده نمی شدی. باغ جون می داد برای قایم موشک بازی. کف حیاط با آجرهای
نظامی قدیمی فرش شده بود. تابستون ها وقتی روش آب پاشیده می شد بوی نم همه
جارو می گرفت. ته باغ یه آلاچیق بود پر از شاخه های مو، خلوت و دنج! صدای
پرنده ها ، بوی نم، عطر گلها، منظره درختها همه آدم رو مست می کرد. خلاصه
عاشق این خونه و باغ بودم. از هر گوشه ش صد تا خاطره داشتم. در همین افکار
بودم که پدر و مادرم و فرخنده خانم از خونه بیرون اومدند و در واقع به طرف
من حمله کردند!
چه احساسی! انگار دویاره بچه شده بودم، بوی مادرم، نوازش دستهاش، گرمی اشکهاش همه و همه چه نعمتیه!
دلم
نمی اومد که آغوش مادرم رو ترک کنم. پدرم کنارم ایستاده بود. صبور و محکم.
اجازه می داد که از عشق عیان مادرم لبریز بشم. به طرفش برگشتم. پدر خوددار
بود. اول دستش را به طرفم دراز کرد تا مثل دو تا مرد با هم دست بدیم. می
خواست به من بفهمونه که در نظرش مرد شدم. دستش رو تو دستام گرفتم. دستی که
هر وقت می ترسیدم وحشت رو ازم دور می کرد. وقتی روی شانه ام قرار
گرفت،احساس امنیت مثل حصاری احاطه ام می کرد. نتونستم طاقت بیارم. خواستم
این دستها رو ببوسم که نذاشت و با گریه بغلم کرد. گ
گریه پدر فقط حلقه اشکی بود در چشمان.
همه
وارد ساختمان شدیم. چمدون ها رو به کناری گذاشتم و دوباره مادرم رو در
آغوش گرفتم. بعد رو به فرخنده خانم کردم و گفتم: چطورید فرخنده خانم؟خوبید؟
دلم برای شما و سماور گوشه خونه تون خیلی تنگ شده، پناهگاه من!
یادم می
آد هر وقت که مادرم منو دعوا می کرد به اتاق فرخنده خانم پناه می بردم و
اون هم با دادن یک استکان چای و چند آب نبات از من دلجویی می کرد و با گفتن
قصه ای منو شاد به طرف خونه می فرستاد. سماورش همیشه خدا، گوشه اتاق از
سوز دل،قل قل می کرد.
فرخنده خانم- حالا دیگه پناه ما،بعد از خدا شمایید فرهاد خان.
من- خیالتون راحت، من هنوز هم اگه طوری بشه، به دو به طرف پناهگاه می آم.
در همین موقع دختری با چادر که فقط چشمانش از آن بیرون بود وارد شد و سلام کرد.
صدایی گیرا، یادآور گذشته ای دور. لیلا بود. دختر کوچک فرخنده خانم که حالا بزرگ شده بود.
من- سلام لیلا خانم چقدر بزرگ شدید!
لیلا- خوش آمدی فرهاد خان، خانم چشم شما روشن.
مادرم-ممنون لیلا جون. دلت روشن.
بطرف
چمدان رفتم و سوغات فرخنده خانم و لیلا رو بیرون آوردم و گفتم: اول از همه
به یاد شما بودم فرخنده خانم، بفرمائید، ناقابله. این هم خدمت شما لیلا
خانم.
فرخنده خانم- مادر چرا زحمت کشیدی؟همون که یاد من بودی برام بس بود.پیر شی پسرم.
لیلا- ممنون فرهاد خان.
از صورت لیلا چیزی معلوم نبود اما صدای قشنگی داشت.
سوغات
پدر و مادرم رو هم دادم. همگی نشتیم و مشغول صحبت کردن از هر دری شدیم. در
خونه فقط شادی بود که به هر گوشه ای می دوید و همه جا سرک می کشید. هنوز
نیم ساعت نگذشته بود که زنگ زدند و هومن وارد شد. شلوغ و پر سر وصدا. شروع
به سلام و علیک با پدر و مادرم کرد.
پدرم که از حرکات هومن خنده اش گرفته بود پرسید: فرهاد هنوز این پدر سوخته پشت سر من حرف می زنه؟
من- اختیار دارید پدر، غلط می کنه.
هومن- من که همیشه همه جا می شینم و بلند می شم دعاتون می کنم! همین چند ساعت پیش توی هواپیما ذکر خیرتون بود. داشتم دعاتون می کردم.
نگاهی چپ چپ بهش کردم.
هومن- به به فرخنده خانم! ماشالله مثل قالی کرمون می مونید از موقعی که از ایران رفتم تا حالا تکون نخوردید.
فرخنده خانم که گل از گلش شکفته بود گفت: ماشاالله چه با کمالاته این هومن خان!
هومن- اااا، این لیلا خانمه؟!
من- بله، لیلا خانمه.
هومن- ماشاالله چه بزرگ شدن! لیلا خانم یادتونه چقدر من و این طفلک فرهاد رو به جون هم می انداختید؟
راست می گفت. وقتی کوچک بودیم بارها و بارها لیلا باعث دعوا و کتک کاری من و هومن شده بود.
لیلا- اختیار دارید هومن خان. اون مال وقتی بود که خیلی کوچک بودیم. در واقع بازی کودکانه بود.
هومن-
راست می گن لیلا خانم. اون موقع بچه بودیم و فقط کتک کاری می کردیم. ان
شاالله حالا که بزرگ شدیم لیلا خانم کاری می کنن که دعوای من و فرهاد به
قتل و کشت و کشتار برسه!
فرخنده خانم- وا هومن خان خدا اون روز رو نیاره.
من- هومن تو اینجا اومدی چیکار، مگه خودت خونه و زندگی نداری؟
هومن- رفتم خونه سوسن خانم تشریف نداشتن. اومدم یه سلامی عرض کنم و مرخص شم.
در همین وقت تلفن زنگ زد و پدرم تلفن را جواب داد. چند دقیقه بعد خنده کنان بطرف ما امد.
پدرم- هومن تو این کارها رو از کجا یاد گرفتی؟
بعد
رو به مادرم کرد و گفت: پدر سوخته رفته به پدرش گفته من یه سر می رم هتل.
زن و بچه امو گذاشتم اونجا. پدرش از تعجب خشکش می زنه. می پرسه مگه زن
گرفتی؟اینم گفته آره یه دختر اهل مغولستان رو گرفتم.اسم بچه مون رو هم
گذاشتم چنگیز خان!
همه شروع به خندیدن کردند و سرزنش هومن.
لیلا- هومن خان خدا رو خوش نمی آد پدرتون رو اذیت کنین.
هومن-
این که چیزی نیستف حف بزنید شما رو هم اذیت می کنم! این فرهاد رو اونقدر
اذیت کردم که یک سال زودتر درس هاشو تموم کرد که برگرده و از دستم راحت
بشه.
لیلا- اینا سوغات فرنگه!
فرخنده خانم- خیر نبینن این خارجی ها که جوونهای ما رو جنی می کنن.
من- فرخنده خانم این از اولش جنی بود تازه اونجا کمی درستش کردن.
پدر- پاشو برو خونه، مادرت اومده ، می خواد بیندت.
هومن- مادرم؟!
بعد با زهر خندی بر لب خداحافظی کرد و رفت.
مادر
و پدر هومن سالیان سال بود که از هم جدا شده بودند. سوسن خانم نامادری
هومن بود. هومن یک خواهر ناتنی هم به نام هاله داشت که سوسن خانم مادرش
بود.رابطه خوبی با هم نداشتند.
فرخنده خانم- خدا نصیب نکنه بیچاره پدر و مادرش چی از دستش می کشن؟
لیلا- برعکس،خیلی سرزنده و بانمکه!
برگشتم و نگاهی به لیلا کردم. بزرگ شده بود.
مادر- فرهاد تو چطوری اونجا با هومن سر کردی؟
من- اگه یه دوست واقعی توی دنیا باشه،این هومن مادر
پدر- هومن پسر بسیار خوبیه، شیطون هست اما خوب و مهربونه
من- مادر من خیلی گرسنه م، شام چیزی داریم؟
فرخنده خانم- الان برات درست می کنم، چی دوست داری؟
من- نه فرخنده خانم، چیزی درست نکنید. اگه چیزی حاضر نیست همون نون و پنیر و گردو رو می خورم دستتون درد نکنه.
لیلا- هنوز اخلاقتون عوض نشده فرهاد خان
من- نه فقط کمی بزگ تر شدم. شما چطور؟
لیلا- زمان خیلی چیزها رو تغییر می ده.
من- امیدوارم زمان شمارو تغییر نداده باشه. اون لیلایی که من می شناختمش خیلی خوب و مهربون بود.
لیلا- خوبی بچگی اینه که آدم کمتر می فهمه.
نگاهش کردم.
لیلا- آدم هرچی بیشتر بدونه بیشتر زچر می کشه!
اینها رو گفت و رفت.
مادرم-
باید زنگ بزنم به همه فامیل. خیلی دلشون می خواد فرهاد رو ببینند. اگه
بفهمن اومده تا نیم ساعت دیگه می ریزن اینجا. برم یه زنگ بزنم به خواهرم.
به
محض شنیدن حرفهای مادرم چشمهام سیاهی رفت. خسته بودم و حوصله فامیل رو
نداشتم. تازه ساعت حدود دوازده شب بود. گیرم الان نمی اومدن صبح کله سحر
همه خونه ما بودند.
دنبال بهانه ای می گشتم تا بدون اینکه مادرم رو
ناراحت کنم از اینکار منصرفش کنم. مادرم به طرف تلفن جرکت کرده بود که
ملتمسانه به پدرم نگاه کردم. پدرم از نگاه ماتمزده من خنده اش گرفت و رو به
مادرم گفت: خانم امشب رو دست نگه دار. مطمئنا اقوام یک شب دیگر هم طاقت
دوری فرهاد را دارند. این بچه تازه رسیده خسته اس. می دونم شوق داری ولی
بذار برای فردا بهتره.
مادر- راست می گی، اصلا فردا شب یه مهمونی مفصل
می دم. بذار تمام دخترهای فامیل شیک و پیک کنن و بیان، خودی به فرهاد نشون
بدن. شاید قسمت بچه ام بین اینا بود.
من- مادر تورو خدا از الان تو ذهن فامیل نندازید که من خیال ازدواج دارم.
بعد با التماس رو به پدرم کردم و گفتم:پدر!
پدر- خانم من، عزیزم، این بچه هنوز لباس هاشو در نیاورده. شما می خواین زنش بدین؟
مادر- شماها نمی دونید، از این چیزام خبر ندارید، این کارها رو بسپرید دست من.
یادت رفت رادیور؟ پارسال هی گفتم بگو فرهاد یه سر بیاد و برگرده؟هی گفتی نه؟دیدی دختر منیژه خانم رو بردند؟
پدر-
اولا کجا دختر منیژه خانم رو بردند؟ اونکه خودت گفتی یک ماه قهر کرده
برگشته خونه مادرش! در ثانی پسره رو وسط امتحاناش بکشم بیاد اینجا که دختر
منیژه خانم رو بگیره؟
من- کدوم منیژه خانم؟ رستم زاده؟
ماد- آره عزیزم، مهناز، دخترش یادت هست؟
من
در حالی که گریه ام گرفته بود گفتم: مادر اون موقعی که من چهل و پنج کیلو
بودم مهناز هفتاد هشتاد کیلو خالص وزنش بود. تورو خدا رحم داشته باشید ،
پدر من تازه شصت کیلو شدم.
پدر با خنده- ناراحت نشو فرهاد جون، مهناز الانم همون حدود هشتاد نود کیلو مونده و اضافه نکرده و شروع به خندیدن کرد.
مادرم چپ چپ به پدر نگاه کرد.
فرخنده خانم- نه مهناز خانم خوبه، یه پرده گوشت بهش هست، چیه دختر لاغر و استخوانی باشه!
من- فرخنده خانم اون دیگه از یه پرده گوشت گذشته شده لوردراپه!
همه خندیدند حتی مادرم.
پدر-
خوب شکر خدا مسئله مهناز حالا با لوردراپه یا بدون اون منتفی شده و رفته
خونه شوهر. حالا اگه می خوای طلاقشو بگیری و بنشونیش پای سفره عقد فرهاد
اون چیز دیگه ایه.
این منیژه خانم همسایه سر کوچه ما بود. کنار خونه هومن اینا، که دوست قدیمی مادرم بود. دخترش هم از پرخوری به قدری
چاق
بود که از در اتاق تو نمی اومد. بگذریم. بعد از انکه فرخنده خانم کمی از
شام شب که باقیمانده بود برام آورد و من خوردم. بعد از خداحافظی به اتاق
خودم رفتم. دکور اتاق هیچ فرقی نکرده بود. همه چیز همانطور بود که بود.
اتاق من در طبقه بالا بود که هم از داخل خونه به اون راه داشت و هم توسط ده
پانزده پله از حیاط می تونستم به اتاق وارد بشم. بعد از حمام کردن درون
رختخوابم خزیدم مثل خیلی خیلی قدیمها. خنک بود و امن. شاید ده شماره طول
نکشید که خوابم برد. صبح اول وقت سر و کله خروس بی محل پیدا شد.منظورم هومن
بود. از راه پله های حیاط وارد اتاق من شده بود.
هومن- بلند شو ظهره. تا کی می خوای بخوابی؟
سرم
را از زیر پتو در آوردم و ساعت رو نگاه کردم.9 صبح بود. پس دوباره پتو رو
روی سرم کشیدم و از همون زیر گفتم: هومن بدون شوخی می گم، برو گم شو.
هومن- بلند شو امتحان دانشگاه دیر شد!
یه
دفعه مثل فنر از جا پریدم، هنوز در عالم دانشگاه و امتحان و خارج از کشور
بودم. با بلند شدن من هومن شروع به خندیدن کرد تازه متوجه زمان شدم. خونه
خودمون بود. اتاق خودم. ایران خودم!
هومن- چی شد ، ترسیدی؟
من- آره یک آن فکر کردم که هنوز تو جریان درس و تحصیلم.
هومن- پاشو بریم صبحانه تو بخور کارت دارم.
من- اگه هومن بدونی مادرم چه لقمه ای برام گرفته بودا؟خدا بهم رحم کرده. خطر از بیخ گوشم رد شد.
هومن- چطور مگه؟ستاره خانم می خواست شوهرت بده؟
اسم مادرم ستاره بود. هومن مادرم رو ستاره خانم صدا می کرد.
من- اتفاقا درست حدس زدی می خواسته زنم بده! اونم کی؟ دختره منیژه خانم، مهناز رو یادت هست؟
هومن-
راست می گی؟ به به مبارکه بسلامتی دختر خوبیه این مهناز تاحالا سه بار در
وزن صد و بیست کیلوگرم مدال آورده. حیف شد از دستت رفت. گویا یه نسبتی هم
با آلکسیف قهرمان روسی داره. ولی فرهاد اگه مهناز زنت می شد خوب تر و خشکت
می کردها. حرف می زدید بغلت می کرد می ذاشت سر طاقچه.
من- گم شو. هومن تورو خدا اگه مادرم رو دیدی یه چیزی بهش بگو.
هومن- خیالت راحت. فعلا پاشو بریم پایین صبحانه بخور کارت دارم.
بلند شدم و اصلاح و دوش. بعد رفتیم پایین. از پله های داخل سالن که پایین می رفتیم هومن شروع کرد بلند بلند حرف زدن.
هومن- نامحرم سر راه نباشه. آقا هومن دارن تشریف می آرن (چند سرفه)
مادرم- سلام هومن جون خوبی؟
هومن- چه سلامی ؟ چه علیکی؟چه خوبی؟ ستاره خانم فقط این فرهاد پسر شماست؟من آدم نیستم؟
مادرم با خنده- چیه باز ،چی شده؟
هومن- چرا برای من زن نمی گیرید؟چرا فکر من نیستید؟
من- راست می گه مادر،مهناز اگه با شوهرش زندگیش نشده بگیرش برای هومن. سلام.
مادرم- سلام. آره حیفه واقعا. خوب دختری بود!حالا که شوهر داره.
هومن- نه ستاره خانم، من خروس وزن نمی خوام برای من یک مگس وزن پیدا کنید مادرم با حیرت به من نگاه کرد.
من- دسته های کشتی و وزنه برداری رو می گه مادر.
مادرم با خنده- کور نشی پسر . بذار اول دست فرهادو بند کنم بعد تو
هومن-
فرهاد هنوز نمی تونه دماغشو بگیره این کجا وقت زن گرفتنشه؟شما یه زن خوب
برای من بگیر،من برای فرهاد همین فرخنده خانم رو می گیرم.
فرخنده خانم که اسمش را شنیده بود، جواب داد.
فرخنده خانم- چی می گی ننه؟کاری داری؟ (از داخل آشپزخونه)
هومن- حالا نه فرخنده خانم. زوده فعلا چند وقتی کار داره.
مادرم در حالی که از خنده غش و ریسه رفته بود گفت: خیر نبینی هومن بیچاره فرخنده خانم.
هومن- راست می گید این فرخنده خانم هم حیفه زن فرهاد بشه. چطوره مادر فرخنده خانم رو براش بگیریم؟
پدرم که از لحظاتی پیش وارد سالن شده بود با خنده گفت: هومن باز معرکه گرفتی پسر؟
ما هر دو سلام کردیم و او جواب داد.
پدر- شب ایران چه جوری بود؟
من- عالی مثل خودش پر رمز و راز!
پدر – شاعرانه بود . آفرین
هومن- جناب راد پور (اسم پدرم) از عشقه! فرهاد از عشق فرخنده خانم به این درجه از عرفان رسیده
فرخنده خانم دوباره از آشپزخونه جواب داد: چی می گی ننه؟ کاری داری بیام.
هومن- نه فرخنده خانم نیا، انگار معامله مون نشد. شما حیفید!
من- هومن خجالت بکش. سر به سر پیرزن نذار.
در این هنگام فرخنده خانم که فقط قسمت آخر حرفهای هومن رو شنیده بود با دستکش ظرفشویی وارد سالن شد.
هومن آرام در گوش من –عروس خانم خودش اومد معامله رو جوش بده.
من محکم زدم تو پهلوش
فرخنده خانم- ننه چی حیفم! دیگه عمری برام نمونده.
هومن- اختیار دارید ولی خوب حق با شماست فرهاد جون باید عجله کنه
مادرم با خنده فرخنده خانم رو به طرف آشپزخونه برد و مشغول حرف زدن با او شد.
من- هومن یکدفعه اگه می شنیدخیلی بد می شد، زشت بود دیوونه
هومن- به جان فرهاد همه رو شنیده. اومده بود ببینه شاید خدا خواست و شد عروس خانواده رادپور
پدرم از خنده سرفه اش گرفته بود.
من به طرف آشپزخونه رفتم که صبحانه بخورم که هومن داد زد: کجا قبل از عروسی حق دیدن عروس رو نداری.
با خنده وارد آشپزخونه شدم و بعد از صبحانه پیش پدر و هومن که مشغول صحبت بودند برگشتم از هومن پرسیدم: خب حالا بگو چیکارم داشتی؟
هومن- می خواستم با هم بریم شاه عبدالعظیم سر خاک مادر بزرگم
من- مادربزرگ تو ، من بیام چیکار؟
هومن در حالی که دست منو می کشید و تقریبا با زور منو با خود می برد گفت: می خوام اونجا دخیل ببندم بختت واشه. خداحافظ جتاب رادپور
پدر- هومن در مورد حرفهایی که زدم فکر کن باشه؟
هومن- چشم جناب رادپور چشم
بیرون اومدیم و سوار ماشین پدر هومن شدیم. یک بنز مدل بالا بود.
من- هنوز نیامده،زدی به اموال پدرت؟
هومن- این که چیزی نیست، خبر نداری، اولتیماتوم دادم بهش تا آخر هفته باید برام یک ماشین شیک بخره وگرنه هر روز ماشینش رو من می برم.
من- اون بیچاره پدرت که حرفی نداره، تا حالا از چه بابت برات کم گذاشته؟
هومن- از چه بابت؟(با پوزخند) از بابت عشق و مهربانی!
من
مگه چند سالم بود فرهاد که از مادرم جدا شد؟ بخاطر چی ؟ خودخواهی. نمی گم
مادرم زن خوبی بود ولی هر چی بود مادر من بود. دو سال بعد از طلاق مادرم
ازدواج کرد. فرهاد من درسته که کوچک بودم ولی همه چیز رو خوب می فهمیدم.
دعواها، کتک کاریها، فحش ها.
اگه بدونی هر شب در خونه ما چه خبر می شد.
به محض اینکه پدرم از کارخونه بر می گشت جنجال شروع می شد. طوری شده بود که
وقتی آفتاب غروب می کرد غم عالم می ریخت تو دلم. از شب نفرت داشتم. تا
پدرم می اومد ده دقیقه نگذشته بود می پریدن بهم. یه شب نوبت پدر بود ، یه
شب نوبت مادرم که دعوارو شروع کنه. خدا می دونه فرهاد چی می کشیدم. با همون
کوچکی یک دقیقه به دامن مادرم می چسبیدم و التماس می کردم یک دقیقه به کت
پدرم آویزون می شدم و زار می زدم ولی تنها به چیزی که توجه نداشتن من بودم.
حرکت
کردیم. بغض گلوی هومن رو گرفته بود. تا حالا اونو اینطوری ندیده بودم
شخصیت پنهان هومن بود باور نمی کردم که این آدم همان هومن باشه. بعد از چند
دقیقه رانندگی یه دفعه ماشین رو کناری پارک کرد و رو به من گفت: یه شب
فرهاد دعواشون خیلی بالا گرفت. مادرم یه چیزی پرت کرد طرف پدر. خورد بهش.
پدر هم شروع کرد به کتک زدن اون.حالا نزن کی بزن.
فرهاد تا حالا کسی
مادرت رو کتک زده و تو واستی نگاه کنی؟ نه، می دونم، خیلی سخته. اون شب
واقعا دلم می خواست پدرم رو بکشم. بالاخره از هم طلاق گرفتند. تا مدتها
پدرم یه گوشه می نشست مات در و دیوارو نگاه می کرد. حال منو نمی تونی درک
کنی که چه می کشیدم. اون موقع من شش سالم بود. مادرم یک سال بعد دوباره
ازدواج کرد.ازش نفرت دارم. پدر هم دو سال بعد از جدایی دوباره ازدواج کرد.
با همین خانم که به اصطلاح مادرمه.
من- ولی هومن فکر نکنم نامادریت زن بدی باشه؟ اینطور به نظر نمی آد.
هومن-
چرا بد باشه؟تمام اختیارات دستش بود. بعد از ازدواجش وقتی بچه دار شد اول
از همه پدرم رو وادار کرد این خونه رو به نامش کنه. سر همین موضوع مدتی با
هم بگو مگو داشتند. تلافی اختلافشون رو سر من در می آوردن. هر از گاهی که
پدرم بر می گشت خونه یه سوسه می اومد و پدرم رو به جون من می انداخت. وقتی
هم که بچه دار شد من شدم اخ. همه محبتها به طرف اون بچه متوجه شد. اخه می
دونی فرهاد ، مال بی صاحب بی ارزش می شه. اگر راستش رو بخوای من بیشتر خونه
شما بودم تا خونه خودمون. حالام که می بینی پیغام میده که دلش برام تنگ
شده از ترسشه! آخه دیگه من اون پسر بچه هشت نه ساله نیستم. خارج رفتن من هم
باعثش اون بود. فرستاد منو خارج که سر خر نداشته باشه. الان هم که آمدم
معلوم نیست شاید همه اموال پدرم رو به نام خودش کرده باشه (حرکت کردیم)
فرهاد یه دفعه بلایی سر من آورد که هیچوقت یادم نمی ره. پدرم ممنوع کرده
بود که وقتی خودش نیست نامادریم از خونه بیرون نره . یه روز نزدیک ظهر بود
من رو تنها گذاشت خونه و رفت. من خیلی ترسیدم. حساب کن توی اون خونه بزرگ
یک پسر بچه تنها چقدر می ترسه! تا ساعت سه بعدازظهر بر نگشت حالا من هم
ترسیده بودم هم گرسنه. وقتی برگشت من زدم زیر گریه و بین هق هق های گریه
گفتم: پدر بیاد بهش می گم. وقتی شب پدرم برگشت من اصلا جریان رو فراموش
کرده بودم. می دونی به پدرم چی گفت؟
رفت به پدرم گفت که من می خواستم دامن اون رو بزنم بالا!باور می کنی؟
اون شب چنان کتکی از پدرم خوردم که نگو. اصلا پدر اجازه نداد که من حرف بزنم.
روزی
که می خواستیم بریم خارج یادته؟توی فرودگاه به پدرم گفتم که پدر سوسن خانم
اون روز به شما دروغ گفت. من اون کار رو نکرده بودم. اون می خواست از من
زهره چشم بگیره که اتفاقا موفق هم شد. فرهاد بعد از اون جریان بقدری ازش
حساب می بردم.
من- چرا تا حالا این چیزها رو برام نگفته بودی؟
هومن-
دیگه لزومی نداشت. اکثرا که خونه شما بودم بعد هم که از ایران رفتیم، راحت
بودم دیگه به این مسایل فکر نمی کردم ولی حالا چرا چون دوباره برگشتم تو
این خونه.
می دونی فرهاد؟ دولت باید وقتی که قانون مربوط به طلاق و
جدایی رو می نویسه قانونگذارها رو از بین آدمهایی مثل من انتخاب کنه که درد
بی مادری و یا بی پدری رو کشیده باشند نه چهار نفر که اصلا نمی دونن طلاق
چیه! باید وقتی زن و شوهری برای طلاق به دادگاه مراجعه می کنند اول یه
مجازات سخت برای هر دو نفر در نظر بگیرند بعد اونها از هم جدا شوند مثل
شلاق.
دادگاه های ما اصلا به فکر ما بچه ها نیستن که از نظر روحی چه
بدبختی هایی می کشیم و بعد از اینکه بزرگ شدیم با چه مشکلات روحی وارد
اجتماع می شویم
من- اینا همه مربوط به طرز ازدواج ما ایرانی هاست همین
که می فهمیم یه دختر نجیبه زود باهاش ازدواج می کنیم متوجه نیستیم که
اخلاقمون با هم جور هست یا نه.
هومن- اتفاقا ازدواج پدر و مادر من هم همین طور بوده
من- از مادرت چه خبر داری؟
هومن-
هیچی ، یکبار هم نیومد ببینه من زنده ام یا مرده، خیلی بی عاطفه بود. می
گفتن عاشق پسر خاله اش بوده بزوز دادنش پدر من. بخاطر پول.
خوب دیگه بگذریم فرهاد خان. روزگار خوب و بد می گذره فقط آدم خوبی ها و بدی ها یادش می مونه شاید حالا نوبت من باشه!
دیگه
کم کم رسیده بودیم. از طرف بازار به طرف حرم رفتیم و بعد از پارک ماشین
وارد بازار شدیم. همون طور که جلو می رفتیم و مغازه ها رو تماشا می کردیم
چشمم به پیرزنی افتادکه گوشه ای نشسته بود و در مقابل خود چند تا لیف حمام و
سنگ پا گذاشته بود برای فروش.
به هومن نشونش دادم و گفتم: هومن برگشتین یادت باشه یه کمکی به این پیرزنه بکینم.
هومن- که چی؟امروز تو کمک کردی بعدش چی؟ مگه در روز چقدر می تونه لیف و سنگ پا بفروشه؟
من- روزی رو خدا میده نه من و تو!
به طرف باغ طوطی رفتیم که البته دیگه نه تنها طوطی اونجا دیده نمی شد بلکه پرنده زیادی هم به چشم نمی خورد
من- اول هومن اعمال اینجا بعد فاتحه
وقتی سر خاک مادربزرگش رسیدیم هومن گفت: این خدابیامرز هم خیلی زور زد تا پدر و مادرم از هم جدا نشن ولی نشد.
من- از کدومشون بیشتر ناراحتی؟ یعنی کدومشون مقصر بودند؟
هومن-
هردوشون. تو دعوا اگه یه طرف ساکت باشه که دعوا نمیشه! ولی اگه منظورت
اینه که کدومشون بیشتر مقصر بودند باید بگم مادرم. این مادرم بود که بخاطر
پول دعوا راه می انداخت دلش می خواست از دارایی پدرم چیزی هم نصیب اون بشه
اما راهش رو بلد نبود. به جای اینکه با زبون و مهربونی پدر رو گول بزنه تا
ملکی ، خونه ای چیزی به نامش کنه با بقول معروف گردن کلفتی عمل می کرد. از
اون گذشته مادر باید به خاطر جگر گوشه اش بیشتر از پدر از جون گذشتگی کنه.
پدر رو می شد نرم کرد اما نه با زور!
نامادریم سوسن خانم، تا امد بچه
دار شد با کلک خونه رو به نام خودش کرد.یعنی اولش اون هم یه مدت با دعوا و
این حرفها شروع کرد وقتی دید نمی شه از راه دیگه ای وارد شد. زرنگ بود.
فرهاد می دونی من آرزوی آغوش مادر به دلم مونده؟
فاتحه خوندیم و
برگشتیم. وقتی به اون پیرزن رسیدیم دست کردم و از جیبم سه تا هزاری درآوردم
و به طرف پیرزن گرفتم. آروم سرش رو بلند کرد و پرسید : لیف می خواهید یا
سنگ پا؟
- هیچکدوم ننه بگیر مال خودت.
در حالی که دست مرا پس می زد گفت: اگر چیزی می خواهید بردارید اگر نه به سلامت
برای
چند لحظه به هومن نگاه کردم و دوباره به پیرزن گفتم: ننه بگیر این مال
فاتحه اس از طرف من یا خودت بردار یا بده به هرکسی که دلت می خواد.
زن پیر- کار من نیست جوون . بده به یکی دیگه
از
عزت نفس او هم لجم گرفته بود و هم حیرت تحسین آمیزم رو برانگیخته بود. پس
برای اینکه این حالت بلاتکلیفی رو بشکنم بی اختیار پرسیدم: ننه تو چند
سالته؟
زن پیر دوباره سرش رو بلند کرد و تو چشمام نگاه کرد. در اعماق
چشمان خزان گرفته اش برقی حسرت آلود درخشید. زیبایی کلاسیک زنان قدیم
علیرغم گذشت سالها با سماحت تو صورتش بود!
زن پیر- بیاد دارم که در زمان خودم بزرگترها رو با فعل دوم شخص جمع خطاب می کردیم!
لحظه
ای من و هومن مات از این جواب چون برق گرفته ها سر جامون خشک شدیم دلم می
خواست زمین دهن باز کنه و من برم توش! تا اون وقت این قدر خودم رو کوچک
ندیده بودم.
هومن- مادر ببخش، اینها از عوارض پول وامونده س!
خانم پیر سری تکان داد و گفت: پول رو اگر خداوند با علم نده برای انسان مثل نفرینی می مونه که بالاخره گریبانگیرش می شه
من- عذر می خوام مادر، نمی دونم چرا یکدفعه احساس برتری احمقانه ای کردم باید منو ببخشید.
خانم
پیر نگاهی مهربان به من کرد و گفت: بشین جوون عیبی نداره. گاهی ما آدمها
برای ارضای نفس خودمون به این چیزها احتیاج داریم. سیگار می کشی؟
از جیبم بسته سیگار خارجی رو در آوردم و بهش تعارف کردم.
زن پیر- ممنون. من سیگار زر می کشم.
از
داخل جیب جلیقه اش یک قوطی سیگار در آورد. احتمالا نقره بود با کنده کاری
خیلی زیبا. سیگاری بیرون آورد . گفت: بهتون تعارف نمی کنم چون می دونم
شماها زر نمی کشید
بی اختیارگفتم: مادر همه این لیف و سنگ پاها رو می خرم. پولش چقدر می شه؟
خانم پیر با خنده گفت: باز هم به اصل برگشتی که؟!
دوباره شرمنده شدم. نگاهش کردم. با وجود چین و چروک صورت تقریبا هنوز زیبا بود.
هومن- مادر اسمتون چیه؟ می تونم بپرسم؟
خانم پیر- اگه بگم خنده تون نمی گیره؟
من- خواهش می کنم بفرمایید. ما اونقدر هم بی ادب نیستیم مادر.
خانم پیر- پریچهر. البته دیگه این اسم با صورتم منافات داره ولی زمانی خیلی دور چهره ام گواه این اسم بود.
بعد پکی محکم به سیگار زد و دودش را به هوا داد. چشمانش نقش دود را در هوا می کاوید شاید بدنبال گذشته ای گم شده و دود گرفته.
خانم
پیر- می دونید بچه ها؟ امروز خیلی دلم می خواست که با کسی حرف بزنم.
قدیمها وقتی کار خوبی برای کسی انجام می دادیم جای تشکر می گفت پیر شی
دخترم حالا می فهمم که نفرین بوده نه دعا! پیری بده، اگه ندار باشی خیلی
بدتر، و اگر روزگار آدم مثل من باشه مصیبته!
هومن رو به من گفت:
ای رفته به چوگان قضا همچون گو چپ می خور و راست می رو و هیچ مگو
که ناگهان خانم پیر ادامه شعر رو گفت :
کانکس که تو را فکنده اندر تک و پو او داند و او داند و اوداند و او
باز هم این زن ناشناس تونسته بود ما رو در حیرتی عمیق فرو ببره.
خانم پیر- تعجب کردید؟خیام شاعر مورد علاقه من بوده و هست
من- از زمانی که به شما برخورد کردیم مرتب در این حال هستیم
خانم پیر – اسمتون چیه؟
خودمون رو معرفی کردیم
من- مادر بالاخره من اجازه دارم که چیزی از شما بخرم یا نه؟
خانم پیر- به حد نیازت بعله اما نه بیش از اون
هومن- مادر فرهاد مصرف سنگ پاش خیلی زیاده! اجازه بده چند تا بخره
خانم پیر یا همون پریچهر خانم خندید و گفت: حالا که اصرار دارید عیبی نداره ممنون
من
چند سنگ پا و لیف خریدم و پولش رو دو دستی تقدیم کردم و گفتم: ای کاش
پریچهر خانم محبت رو تمام می کرد و خواهش دیگه من رو قبول می کرد.
خانم پیر – از یک زن پیر چه درخواستی داری جوون؟
من- یک قصه ! قصه زندگی
پریچهر خانم مدتی منو نگاه کرد و بعد گفت: فعلا برید اگه عمری به دنیا بود و دفعه دیگه ای اینجا اومدید شاید. باید فکر کنم.
من- مادر من چه کاری از دستم برای شما ساخته اس؟خواهش می کنم بفرمایید
دوباره منو نگاه کرد و گفت: آرزوکن بمیرم دیگه عمر برام کافیه. خیلی از چیزهایی رو که دلم نمی خواست ببینم، دیدم
بعد
از این حرف سرش رو پایین انداخت و مشغول ذکر گفتن با تسبیح خود شد. دیگه
موندن رو جایز ندونستیم و بعد از خداحافظی حرکت کردیم. در راه اندیشه این
زن عجیب ولمون نمی کرد. وقتی سوار ماشین به طرف خونه می اومدیم گفتم: هومن
من حتما هفته دیگه میام اینجا شاید پریچهر خانم سرگذشت خودش رو برام تعریف
کرد. باید خیلی جالب و شنیدنی باشه. دیدی چه جوابی به من داد دلم می خواست
آب بشم برم تو زمین!
هومن- معلومه که زندگی پر فراز و نشیبی داشته وقتی
توی دود سیگارش نگاه می کرد متوجه شدی؟وقتی کسی اینکار میکنه معلوم می شه
که در یک لحظه تمام گذشته رو پیش چشمش داره. می دونی فرهاد بعضی ها اگه
بخوان گذشته خودشون رو کتاب کنن یا چند صفحه بدرد بخور بیشتر نمی شه یا
اینکه اگر هم کتاب طولانی کنن همه صفحات تکراری می شه ولی بعضی ها یک روز
زندگیشون یک کتابه!
من- قوطی سیگارش رو دیدی؟خیلی قشنگ بود. فکر کنم نقره بود.
هومن-
یادته فرهاد؟ یه پیرمردی توی اون باغ آخر کوچه زندگی می کرد که ما اوایل
ازش می ترسیدیم؟ یادته وقتی مرد با چه ماشین های آخرین مدل بودند تشییع
جنازه اش؟
من- آره، یادمه. می گفتند پسرش یه وکیل مجلس بوده، اصلا باورم نمی شد. اگه اهالی کوچه نبودند یک وعده غذا هم نداشت بخوره!
هومن- خوب اگه اون موقع هزار تا قسم هم می خورد هیچکس باور نمی کرد که پسرش یه موقع وکیل مجلس بوده!
من- هومن تو فکر می کنی زندگیش چطوری بوده؟
هومن- هر طوری بوده تو برو فکر زندگی خودت باش. ستاره خانم امشب مهمونی داده، داشت با فرخنده خانم تدارک غذای امشب رو می دید.
من- حتما امشب باید از بین دخترهای فامیل یکی رو انتخاب کنم وگرنه مادر بیچاره ام می کنه.
هومن- مادرت فکر می کنه زن گرفتن و انتخاب دختر برای تو مثل میوه سوا کردنه! موه برات درشت هاشو سوا می کنه مثل مهناز!
من- خب توی فامیل دخترهای خوب و قشنگ و خوش هیکل هم حتما هست. شاید هم قسمت من یکی از اونها باشه.
هومن- حالا بذار بریم خونه،تا شب خدا بزرگه. خودم بالاخره برات یه زن خوب می گیرم.
زن خوب هم پیدا نشد فرخنده خانم رو از دست نده تا می تونی بهش مهربونی کن.
من- حالا می تونی این پیرزن بدبخت رو هوایی کنی؟
هومن- امشب منم دعوت دارم یا نه؟
من- آره بشرطی که سر به سر کسی نذاری، شوخی هم با کسی نکنی.
با
همین حرفها راه طی شد و به خونه رسیدیم. هومن بعد از رسوندن من به خونه
خودشون رفت. وقتی وارد خونه شدم ناهار حاضر بود. غذای ایرانی دست پخت مادر.
کانون گرم خانواده.
مادر هنگام غذا یادآوری کرد که شب تقریبا تمام
فامیل به دیدن من می آن. سفارش کرد که همه دخترهای فامیل رو خوب نگاه کنم
تا از میون آنها همسر آینده ام را انتخاب کنم. برای اینکه مادرم رو از خودم
نرنجونم و در ضمن بحث مهناز دختر منیزه خانم و حیف بودن و از دست من رفتنش
دوباره شروع نشه قبول کردم و برای استراحت به اتاق خودم رفتم. بعد از
گرفتن دوش روی تختخواب دراز کشیدم و مشغول مطالعه کتابی شدم. هنوز چند صفحه
از داستان ورق نخورده بود که داستان خواب شروع شد. چند ساعتی خواب بودم
نمی دانم. فقط موقعی بیدار شدم که مادرم در حال غرولند کردن بود.
- پسر چقدر می خوابی، بلند شو دیگه، خاله ات با دخترش اومده، دختر خاله ات یه تیکه ماه شده!
قبل
از خواب مشغول مطالعه کتابی در مورد قبیله آدمخوار بودم که یک جهانگرد در
سالیان پیش اسیر اونها شده بود و بالاخره تونسته بود از چنگ اونها فرار
کنه. وقتی مادرم از دختر خاله ام تعریف می کرد من در مرز بین واقعیت و رویا
بودم.
مادرم- قد کشیده، خوش اندام! خوشگل، چشم و ابرو مشکی، دندانهاش
عین مروارید سفید سفید. اونقدر دندانهاش وقتی می خنده مرتب و قشنگه که دلم
می خواست شهره دو تا گاز از دستم بگیره! آدم حض می کنه تو صورت این دختر
نگاه کنه!
من- مادر مگه شهره گاز می گیره؟
مادرم عصبانی مرا نگاه کرد و گفت:فرهاد این چه طرز حرف زدنه؟
من- مادر شما گفتید که شهره می خواد شما رو گاز بگیره!
مادرم- من گفتم ادم دلش می خواد که اون گازش بگیره
من- چه فرقی داره؟ممکنه یکدفعه حمله کنه و گاز بگیره
مادرم- از بس این کتابهای ترسناک رو می خونی دیوونه شدی
وکتاب
و پتوی منو که در حال تا کردن و مرتب کردن بود روی تخت انداخت و رفت. تازه
متوجه قضیه شده بودم. حالا نمی دونستم چطور به مادرم بگم که در عالم رویا
شهره رو جز قبیله آدم خواران فرض کرده بودم. بلند شدم و صورتم را شستم و سر
و وضعم رو درست کردم و بعد از پوشیدن لباس یه تلفن به هومن زدم و به او
گفتم که کم کم مهمانی شروع شده و خودش را برسونه. جریان خواب قبیله ادم
خواران و مادرم و شهره رو هم بهش گفتم. بعد از صحبت با هومن به طبقه پایین
رفتم. سلام و احوالپرسی و خوش امد گویی و تعارفات شروع شد. بعد از دیدن
خاله و شوهر خاله ام وقتی شهره جلو آمد تا برای پایان تحصیلات و رسیدنم به
من تبریک بگه بی اختیار کمی عقب رفتم و به دندانهای شهره نگاه کردم. خودم
خنده ام گرفته بود که چطوری یک رویا می تونه تا مدتها بعد در انسان اثر
بذاره!
شهره- خوب فرهاد منو که یادت نرفته؟
من- اختیار دارید مگه می شه که کسی دختر خاله شو فراموش کنه؟
مدتها
از آخرین باری که شهره رو دیده بودم می گذشت. مادرم حق داشت شهره بسیار
زیبا بود. لباس شیکی پوشیده بود و گردن بند گرون قیمتی گردنش بود.
شهره- در چه رشته فارغ التحصیل شدی؟
من- الکترونیک
شهره- خیال نداری برگردی اونجا زندگی کنی؟
من- نه ایران رو دوست دارم
در همین وقت زنگ زدند فرخنده خانم در را باز کرد و چند دقیقه بعد هومن وارد شد.
یکی دوبار شهره هومن رو تو خونه ما دیده بود. زمانی که نسبتا کوچک بودیم. هومن بعد از آشنایی با دختر خاله ام کنار من نشست.
من- شهره، هومن که یادتون هست؟ یکی دوباری با هم بازی کردیم.
شهره- ای تقریبا یه چیزهایی یادمه اما نه زیاد
هومن- چرا چرا، یکبار هم شما منو گاز گرفتید، سر بازی. یادتون نیست؟
من محکم پای هومن رو لگد کردم.
شهره- باید منو ببخشید. خوب کودکی و عالم بچگی. مطمئن باشید الان دیگه از این اتفاق ها نمی افته (بعد شروع به خندیدن کرد)
هومن ارام در گوش من گفت: فرهاد خیالت راحت انگار ادم خواری رو ترک کرده!
من آروم- مگه قرار نشد شوخی نکنی؟کی شهره تو رو گاز گرفته بود؟ چرا دروغ می گی؟
هومن- یه دستی زدم ببینم خوابت درسته یا نه
شهره- هومن خان تحصیلات شما هم تمام شده؟
هومن-
نخیر فعلا دنبال تحصیل پول و یه دختر پولدار و خوشگل برای ازدواجم. ستاره
خانم قول داده امشب برام یه زن خوب توی اقوام پیدا کنه!
همه خندیدند و مادرم گفت: اول فرهاد بعد تو
هومن- فرهاد که انتخابش رو کرده چرا شما مخالفت می کنید؟
شهره- مگه فرهاد کسی رو برای ازدواج در نظر گرفته؟
همه
ساکت شدند. مجلس حالت جدی پیدا کرد. خاله و شوهر خاله ام با اخم هومن را
نگاه می کردند. شهره با نگرانی چشم به دهان هومن دوخته بود.
هومن- بعله،حرفهاشونم زدند. منتظریم که ساعت ببینیم وقت عقد کنون رو تعیین کنیم.
خاله ام با حالت قهر ولی ظاهرا خونسرد گفت: به به مبارکه چه زود ، چه بی خبر! خواهر ما غریبه بودیم؟
تا
مادرم خواست جوابی بده هومن مهلت نداد و گفت: اختیار دارید خاله خانم شما
که غریبه نیستید ولی حیف بود این عروس از دستمون بره! اگه دست دست می کردیم
دیر می شد و رو هوا رندون می زدنش!
خاله ام- ا، خوبه واالله!شما انگار هومن خان از همه چیز خبر داری؟ نکنه از اقوام خودتونه؟
هومن- خیر مال اینجا نیست. یعنی اهل اینجا نیست.
پدرم
در حال خندیدن بود گفتگو بقدری سریع بود که بیچاره مادرم فرصت حرف زدن
پیدا نمی کرد. در همین وقت فرخنده خانم مادرم رو صدا کرد که برای سرکشی به
غذا بره.
خاله- فرهاد جون عروس فرنگی گرفتی؟حالا اسمش چیه؟
من- خاله هومن شوخی می کنه
خاله- خوب اگه قرار ما ندونیم عیبی نداره
هومن- نه خاله خانم چرا ندونید، کی بدونه بهتر از شما؟
خاله ام که مشتاق شنیدن بود تمام کلمات رو از دهان هومن می قاپید.
خاله- خوب بگو هومن جون ما هم خوشحال بشیم.
هومن- خاله خانم همین زیر گوشمون بود. یعنی اب در کوزه و ما تشنه لبان می گشتیم.
من- هومن کافیه، خاله و شهره خانم نمی دونن تو شوخی می کنی
خاله با خنده- فرهاد جون تو هم تو خارج خوب سیاست یاد گرفتی!؟
هومن- خاله خانم این از اولش سیاست داشت. با پنبه سر می بره!
خاله- بالاخره ما نباید بفهمیم این دختر خوشبخت کیه؟
هومن- والله چه عرض کنم عروس خانم یه دختر کوچولو هم داره
پدرم سرش رو پایین انداخته بود و می خندید.انگار بدش نمی اومد که هومن سر به سر خاله بگذاره.
خاله- چشمم روشن طرف یه توله ام داره ( و عصبانی روی مبل جا به جا شد)
من- خاله جون شما اشتباه می کنید
هومن فرصت نداد و گفت: خاله خانم این حرفها از شما بعیده
شهره- مامان این حرفها چیه؟فراد من از شما معذرت می خوام
من- شهره این هومن داره شوخی می کنه. از خودش این حرفا رو می گه
خاله- ا، پس هومن خان این لقمه رو شما برای فرهاد گرفتید؟
هومن- خاله خانم من صلاح فرهاد رو می خوام بدش رو که نمی خوام
خاله- خوب چرا این جواهر رو خودتون نمی گیرین؟
هومن- آخه دل طرف پیش فرهاده!
دیگه
داشت موضوع جدی می شد که به پدرم نگاه کردم و با اشاره به او فهموندم که
حرف روتموم کنه. اگر چه پدرم راضی نبود ولی ناچار شروع کرد و با خنده گفت.
پدر- خاله خانم هومن ما خیلی شوخه. عروسی رو هم که برای فرهاد در نظر گرفته همین فرخنده خانمه.
با شنیدن این حرف اول اخمهای خاله در هم رفت ولی بعد گل از گلش شکفت.
خاله- ذلیل نشی پسر باور کرده بودم ها! جوون مرگ نشده خودش هم اصلا نمی خنده!
شهره- حالا فرهاد کسی رو انتخاب کردی یا نه؟
من- من تازه رسیدم،بقول معروف هنوز عرق راهم خشک نشده.
در این بین دوباره زنگ زدند و عده ای دیگر از اقوام وارد شدند. بعد از مراسم ورودیه که همون تعارفات معموله،مادرم شروع کرد.
یعنی
آروم در گوش من زمزمه کرد: فرهاد اون دختره که می بینی نوه عموی منه. قبلا
زیاد رفت و آمد باهاشون نداشتیم باباش بساز بفروشه،وضعشون عالیه، دختره هم
بد نیست نگاه کن.
من- مادر اون که تقریبا هم سن و سال شماس!
مادر-
اونو که نمی گم! اون خواهر شوهر عمه خانمه، شوهر عمه خانم تو بازاره، اونم
البته وضعش خوبه دخترشم اونه که داره با پدرت صحبت می کنه. اون که لباس
مشکی پوشیده.
من- پس اون که شما گفتید کدومه؟
مادر- اوناهاش رفت تو آشپزخونه. پاشو برو به هوای آب خوردن یه دقیقه ببینش و برگرد.
نگاه
کن فرهاد اون که کنار پاسیو واستاده دختر آقای صدریه. پدرش تو شمال زمین
های بزرگ رو می خره ، خرد می کنه، می فروشه. اونم وضعش بد نیست.
هومن که جلو اومده بود و حرفهای مادرم و منو گوش می داد آروم از مادرم پرسید
هومن- ستاره خانم اونوقت این زمینهای خرد شده رو کی می سازه؟
مادرم- اون که تو اون زمینها ویلا می سازه هنوز نیومده. امشب دعوتشون کردم حتما می آن.
هومن- ستاره خانم اون که کار قاچاق می کنه کدومه؟
مادرم- قاچاق اونطور که نمی کنه! جنس از مرز بدون گمرک واردمی کنه شوهر عمه فرهاده
من- ولی مادر دختره که دم پاسیو واستاده بود رفت طرف نوه عموی شما
هومن- اونی هم که لباس مشکی پوشیده بود رفت طرف اون خانم و آقاهه.
در
همین وقت دوباره نگ زدند و عده ای تازه وارد شدند و هنوز سلام و احوالپرسی
تموم نشده بود که دوباره یه عده دیگه وارد شدند و دوباره همه بلند شدند و
مراسم سلام و احوالپرسی و تعارف و این حرفها.
مادرم دوباره کنار من نشست و آروم گفت
بمادر- اون اولی که اومد دیدیش که؟ با یه دختر و پسر
اومدند؟ برادر شوهر خاله اس، اونم توی بازاره،دخترش هم خیلی خوشگل و نازه.
اون بعدی هام که اومدن، حشمت خان سردایی مادرم. بنگاه حمل و نقل داره.
دخترشم همونه که بغلش نشسته.
هومن آروم پرسید: ستاره خانم این خلافش چیه؟
مادرم- این توی کامیونهایی که مال شرکتش هستند لوازم کامپیوتر و موبایل و از این چیزها یواشکی می آره ایران.
هومن-
ستاره خانم نمی شه به اینها بگید که هر کدوم از دخترها برن پیش پدر و
مادرشون بشینن؟ آدم اونها رو با هم قاطی می کنه. اصلا کاشکی هر خانواده
لباس یک رنگ می پوشید که مثل هم باشن. مثل تیم ملی!
مادرم که تازه متوجه شده بود هومن سربه سرش گذاشته خنده اش گرفت و گفت: پسر خیر نبینی داری منو مسخره می کنی
هومن-
مادرم داغم رو ببینه اگر شما رو مسخره کنم ولی ستاره خانم من جای شما بودم
ها یه تلفن می زدم نیروی انتظامی بیاد تمام این خلافکارها رو دستگیر کنه
ببره
مادرم- اوا، یواش اگه بفهمن آبروم می ره پسر!
هومن- آخه اینا که شما دعوت کردید همه شون سابقه دارن! اینجا شده ستاد کلاهبردارها!
مادرم
هومن رو مثل پسر خودش دوست داشت. برای همین هیچوقت بهش چیزی نمی گفت به
همین خاطر هم هومن آزادانه جلوی مادرم هر چی دلش می خواست می گفت.
آخرین میهمان هم چند دقیقه بعد اومد. آقای ارسلانی، ویلا ساز در زمین های تکه پاره شده شمال!
کم
کم فرزندان خانواده، همون طور که هومن خواسته بود، کنار پدر و مادرشون
قرار گرفتند و سلام و احوالپرسی و سایر مخلفات با همدیگه به پایان رسید و
نگاه اون ها متوجه هومن شد. برادر شوهر خاله آقای دلخواه: خوب فرهاد خان
چطور هایی؟ باور کن از روزی که رفتی دائم به فکرت بودم.
هومن- فکر نکنم قربان شما حتی لحظه ای به من فکر کرده باشید
آقای دلخواه که انتظار همچین جوابی را نداشت سرخ شد و گفت:
منظورتون از این حرف چیه؟ یعنی من دروغ می گم؟
هومن-
خیر قربان بنده فرهادنیستم، هومن هستم.شما حتما به یاد این بودید و دائم
بهش فکر می کردید ( وبا این حرف من رو به آقای دلخواه نشون داد)
آقای
دلخواه که متوجه اشتباه خودش شده بود بلند بلند شروع به خندیدن کرد و بعد
گفت: خوشم اومد جوون، سالها بود که کسی اینطوری جواب منو نداده بود (
ودوباره خندید)
صدری (زمین خرد کن شمال): خب حتما حالا که فرهاد خان پس
از اتمام تحصیلات به ایران برگشته جناب رادپور یکی از کارخونه هارو بنامشون
می کنند و ایشون هم به امید خدا می شن یک کارخونه دار موفق مثل پدرشون
شوهر عمه خانم- فرهاد جون اگه بیاد تو بازار هم بد نیستها!؟
برادر شوهر خاله-بله، کاملا ، زنده باشن. بازار بیان خیلی براشون مفیده.
هومن- بله، صددرصد،مخصوصا که در همین مورد تخصص هم گرفته فرهاد جون!
برادر شوهر خاله- زنده باشن، مدرکشون چیه؟یعنی متخصص چی هستند فرهاد خان
هومن- الکترونیک
شوهر عمه- به به، ماشاالله واقعا بازار به یه همچین تخصصی احتیاج داره؟
من که داشتم از خنده خفه می شدم چپ چپ به هومن نگاه کردم.
برادر
شوهر خاله- زنده باشن،صحبت احتیاج شد یادم آمد جناب مسعودی (شوهر عمه) شما
هم تا فهمیدید ما به اون قلم جنس آخر که وارد کردید احتیاج داریم همه رو
گذاشتید انبار؟
شوهر عمه خانم- آقای دلخواه (برادر شوهر خاله) قربون شکلت اسمش رو گفتی فامیلیش رو هم بگو! جنس رو همه احتیاج دارن، قیمتش اصله.
شوهر خاله توری- قرار نشد اینجا صحبت از بی وفایی بشه. پس ما اینجا چیکاره ایم؟وسط رو بگیریم و غائله رو ختم کنیم، قبول؟
هومن- آقایون لطفا اگه معامله جوش خورده حق کمیسیونش رو فراموش نکنید. اینجا یه بنگاه معتبریه!
همه زدند زیر خنده. پدرم از همه بیشتر می خندید.
صدری- جناب ارسلانی کار رو در روی سی قطعه زمین شمال کی شروع می کنید؟
ارسلانی- به محض اینکه درختهاشو قطع کردید. با درخت توی زمین که نمی شه برادر! روی درختها که نمی شه ویلا ساخت!
شوهر خاله توری- حشمت خان شما ساکتید؟ فدات شم قرار بود یه چیزهایی تو تریلی ها جاسازی بشه، چی شد؟
حمت خان- ما که در حضور بزرگان اسائه ادب نمی کنیم ولی با اجازه تون ترتیب همه کارها داده شده.
در همین موقع هومن آرام به من گفت: بابا صدر حمت به باند مافیا! عجب آل کاپون هایی جمع شدن اینجا!
بعد
رو به دخترهای فامیل کرد و گفت: خانمها و آقایون اگر لطف کنید و تشریف
بیاورید این طرف سالن شاید بتونیم با کمک همدیگه یک باند آدم ربایی با یک
شبکه توزیع مواد مخدر راه بندازیم. خوشبختانه سالن بزرگه و امکانات فراوان!
همه زدند زیر خنده و آقای صدری گفت: راست می ن بچه ها، شما جوون ها برید یه طرف دیگه ما اینجا باید یه لقمه نون در بیاوریم.
هومن- بعله دیگه، ماهم بریم شاید یه تیکه بوقلمون پیدا کنیم با این یه لقمه نون بخوریم.
سپس همه جوون ها با خنده به طرف دیگه سالن رفتند مادرم با بقیه خانمها هم در گوشه دیگر سالن مشغول گفت و شنود شدند.
هومن- خانمها خواهش می کنم بعد از نشستن خودشون رو با ذکر نسبت دوری و نزدیکی به فرهاد معرفی کنن.
همه با نگاهی مشتاق و لبی پر خنده طبق دستور هومن روی مبل های آخر سالن که فاصله نسبتا زیادی هم با بقیه داشت نشستند.
شهره- من دختر خاله فرهادم
سحر- من دختر عمه فرهادم
سپیده- من دختر پسر عموی مادر فرهادم
بهزاد و بهاره- ما دختر و پسر برادر شوهر خاله توری هستیم. یعنی با شهره دختر عمو و پسر عمو هستیم.
مهتاب- من دختر پسر دایی مادر فرهاد خان هستم
خاطره- من هم دختر برادر شوهر عمه فرهاد خان هستم.
فرانک- من دختر همسایه ویلای شمال فرهاد خان هستم.
ونوس- من هم همسایه ویلای شمال فرهاد خان هستم.
هومن-
از آشنایی با همه شما خوشبختم. من هم هومن دوست فرهاد خان هستم. قبل از هر
چیز باید به شما بخاطر داشتن یه همچین پدرهایی تبریک بگم. واقعا شب و روز
زحمت می کشن تا شماها راحت زندگی کنید!
شهره- هومن خان من گاهی دو شب دو شب پدرم رو نمی بینم! خیلی براش نگرانم.
هومن- حق دارید والله! یه دفعه ممکنه اصلا نبینیدش! یعنی خدای ناکرده مریض بشه ، بیفته گوشه بیمارستان. با این کار زیاد!
و آرام زیر لب گفت: امید بخدا همین روزها می گیرن می برنش زندان!
شهره- ببخشید متوجه نشدم چی گفتی
هومن- گفتم خدای نکرده ممکنه قلبشون بگیره. نباید اجازه بدید اینقدر کار کنن!
سحر- هومن خان شغل پدر شما چیه؟ چی کار می کنن؟
هومن-
شغل پدرم تخصصیه، خیلی کار حساسیه. پدرم بچه هایی رو که تنها مدرسه می رن
یا توی کوچه ها فوتبال بازی می کنن و خلاصه ول هستن می گیره و می بره خونه
دل و جگرشون رو در می آره می ذاره تو یخ صادر می کنه خارج. بازارش خیلی
خوبه!
همه خندیدند و هر کسی چیزی می گفت.
شهره- هومن خان شوخی می کنن
خاطره- خیلی با نمک هستند
سحر- واقعا خیلی شوخ طبع هستند
هومن- شوخی نکردم، جدی گفتم. پدر من که نباید از پدر شماها چیزی کم بیاره!
سپیده- جدا هومن خان پدرتون چکاره هستند؟
هومن-
دکترای شیمی داره،چند قلم از این محصولات که الان مصرف می کنید مثل شامپو و
صابون و خمیردندان و چند چیز دیگه ساخت پدر منه. کارخونه داره.
فرانک- هومن خان شما خیال ازدواج ندارید؟
هومن- چرا ندارم! دنبال یه دختر پولدار می گردم.
همه خانمها به هم نگاه کردند و خندیدند.
من- هومن جون این دختر خانمها شکر خدا همه پولدارن. معطل نکن. یه کدوم رو انتخاب کن.
ونوس- فرهاد خان مگه کفش می خوان انتخاب کنن؟ به این شلی ها که نمی شه!
هومن- ماهام همچین شل نیستیم ونوس خانم!
شهره- جدا فرهاد از شما می پرسمف چه تیپ دختری رو برای ازدواج ترجیح می دی؟
من- چطور بگم؟یه دختری که ازش خوشم بیاد. نمی تونم بگم چه تیپی باید باشه
بهزاد- ولی من می دونم از چه تیپ دختری خوشم می آد.
هومن- شما چند سالتونه؟
بهزاد- پاپی چند ماه شناسنامه مو دیر گرفته برای مدرسه
هومن- سگ تون رو می فرمایید؟
بهار- اوا هومن خان پدرمو می گه
هومن-
پس چرا می فرمایند پاپی. دور از جون پدرتون ما یه سگ داشتیم که صداش می
کردیم پاپی. این اسمها رو چرا رو پدرتون می ذارین؟ زشته بخدا.
بهزاد- پس بهش چی باید بگیم؟صداش کنیم بابا؟ یا آقا بابا؟
هومن- نخیر صداش کنید خاله خانم! خوب باید یا بابا صداش کنید یا پدر یا آقا جون.
حالا بالاخره چند سالتونه؟
بهزاد- هجده سال تموم!
هومن- البته حالا که برای شما زوده،ولی بگید بینم در اینده چه تیپی رو برای ازدواج می پسندید؟
بهزاد- یه دختر مدرن امروزی!
هومن- بهزاد خان مگه می خواهید ماشین آلات برای کارخونه انتخاب کنی که باید مدرن باشه؟
من- منظور بهزاد خان یک دختر متجدده!
هومن- اخه منظورتون از دختر متجدد چیه؟
بهزاد- چه جوری بگم؟یعنی منو درک کنه، یعنی وقتی می خوام موزیک گوش بدم اونم گوش بده، وقتی می رقصم پابه پای من برقصه، اینطوری دیگه!
هومن- پس جنابعالی زن نمی خواهید رقاص می خواهید؟
سحر- مگه شما با رقص مخالفید هومن خان؟
سپیده- رقص برای زن، جزو لاینفک وجود!
شهره- با رقص احساسات و انرژی اضافه آزاد می شه. در ضمن یک نوع ورزشه!
هومن- چند نفر به یک نفر؟ضعیف گیر آوردین می چزونید؟
همه خندیدند.
هومن-
من با رقص مخالف نیستم اما خانم خونه غیر از رقص باید کارهای دیگه ای هم
بلد باشه یا نه؟زندگی که همه ش رقص نشد! مجسم کنید بهزاد خان از سرکار خسته
برگشته خونه. در خونه رو باز می کنه می بینه خانم مشغول رقصیدنه!
می گه ناهار چی داریم؟خانم می گه داشتم می رقصیدم نرسیدم به ناهار. می گه خونه چرا کثیفه؟ خانم می گه بیا با هم قر بدیم نظافت چیه؟!
من-
منظور هومن اینه که هر چیزی بجای خودش خوبه. رقص ، خونه داری،لطافت،
انعطاف،همه چیز. اما مهمترین امتیاز برای هر کسی مخصوصا یک زن شوهردار خوب
فکر کردن و پاکدامنی ولی چه اشکالی داره یک زن شوهر داره در خونه برقصه؟یکی
از اشتباهات ما ایرانی ها اینه که به محض ازدواج چه دختر چه پسر تمام
کارهایی رو که در زمان مجردی می کردیم قطع می کنیم. حالا اگه به این زن و
مردها گفته بشه که چرا دیگه تو خونه به خودتون نمی رسید جواب می دن ما که
شوهرمون رو کردیم یا زنمون رو گرفتیم! حالا مثلا در مورد خانمها می گم در
زمان قبل از ازدواج یه دختر مرتب به خودش میرسه،ارایش می کنه، موهاشو درست
می کنه،لباس شیک می پوشه، به خودش عطرهای خوشبو می زنه اما بعد از ازدواج
کهنه ترین لباس رو برای استفاده تو خونه اختصاص می ده، عطرهاشو برای مهمونی
نگه می داره، هر سه چهار روز یکبار حمام می کنه، موهاش همیشه چرب و بهم
ریخته س، خلاصه طوری تغییر رویه می ده که شوهر بیچاره دیگه نمی تونه بین
اون دختر قبل از ازدواج و این زن بعد از ازدواج یک نقطه اشتراک پیدا کنه.
البته مرد هم همین طور.
هومن- فرهاد جان تمام این مشخصات که می گی در فرخنده خانم جمعه! معطل نکن!
سحر- خوشبختانه الان وضع خیلی فرق کرده. جوونها خیلی روشن شدن.
مهتاب- من دلم می خواد شوهرم شاعر باشه
هومن- اونوقت از کجا می آرید بخورید؟
مهتاب- خوب شعرهاشو چاپ می کنه.
هومن-
مردم ندارند بخورند، کی میره کتاب شعر بخره؟اون کسانی که اهل کتاب و شعر و
این حرفهان پول کتاب خریدن ندارند. اونهایی که پول خرید کتاب دارند اصلا
اهل این حرفها نیستند. شما خودتون بگید تا حالا دید یکبار پدرتون وقتی می
آد خونه یه کتاب دستش باشه؟
فرانک- من دلم می خواد یه شوهر از طبقه کم درامد داشته باشم. یعنی فقیر باشه و از این نظر به من متکی باشه.
هومن-
که هر روز ثروت خودتون رو بزنید تو سر اون بدبخت؟بفرمایید می خواهید ضعیف
کشی کنید. در ضمن اگر دنبال فقیر می گردید یه سر تشریف ببرید شاه عبدالعظیم
توی بازارش پر از فقیر و گداست.
من- فرانک خانم خیال شوهر کردن ندارند. دنبال یک برده می گردند.
دیگه
بچه ها شروع به شوخی و خنده کرده بودند. اونها می گفتند و با جواب هومن می
خندیدند. خلاصه هومن صد تا داوطلب ازدواج پیدا کرده بود.
سپیده- من کاری ندارم که شوهرم چه کاره باشه فقط باید منو برداره ببره تمام دنیارو بهم نشون بده.
هومن-
معذرت می خوام پس شما ددری تشریف دارید. بهتره زن یه جهانگرد بشید یا
حداقل با یکی از اینا که آژانس سیاحتی و توریستی دارند ازدواج کنید.
شهره- هومن خان به نظر شما من باید زن چه کسی بشم؟
هومن-
والله چه عرض کنم؟ماشاالله خاله خانم اونقدر جذبه دارند که شوهر شما حتما
باید دل شیر داشته باشه. به نظر من شما باید همسر یا هرکول بشید یا رستم
دستان!
ونوس با خنده- هومن خان شوهر من باید چه کاره باشه؟
هومن- اول بفرمایید شما دختر آقای صدری هستید که تو شمال زمینها را قطعه قطعه می کنند؟
ونوس- بله پدرم جنگلهای شمال رو که بزرگ هستند تقسیم می کنن و شریک می شن و ویلا می سازن
هومن- پس شما باید همسر یک هیزم شکن بشید که اون درختهایی رو که پدرتون قطع می کنه بشکنه و تو بازار بفروشه!
وبدین ترتیب شب میهمانی به پایان رسید.
اون
شب هومن خونه خودشون نرفت و پیش من موند. وقتی دوتایی تو اتاق من تنها
شدیم هومن پرسید: فرهاد امشب از کدوم دخترها خوشت اومد؟ فکر کنم مادرت
منتظره فردا بفرستدت خونه بخت!
من- شهره دختر بدی نیست. هم خیلی قشنگه
هم دیگه شناخته شدس. چاق هم نیست، خوبه. من ازش بدم نیومد. ولی مشکل یکی
پدرشه یکی اینکه دختر خاله منه. ممکنه از نظر ژنتیک مشکل داشته باشیم یعنی
از نظر گروه خونی. پدرش هم از اون بازاری هاست که من ازشون نفرت دارم.
محتکره! البته این به شهره ربطی نداره.
هومن- اگه با شهره ازدواج کنی
پدرش می بردت بازار برات یه حجره باز می کنه. یه میز می ذاری و یه تلفن.
روی میز هم یه قالیچه می اندازی و روی صندلی یک پوست گوسفند، همیشه هم یک
دسته کلید می زنی به شیشه حجره و زیرش می نویسی یک دسته کلید پیدا شده(
بنگاه صداقت)
اون وقت از اون طرف هر چی جنس مصرفی مردم بیچاره اس احتکار می کنی.
من- هومن تو چی؟از هیچکدوم خوشت نیومد؟خلاصه بگو مادرم برات دست بلند کنه.
هومن- بعضی هاشون بد نبودند یعنی قشنگ بودند ولی همه دنبال ظواهر زندگی هستن. یعنی اینطوری تربیت شدن.
من- هومن بخوابیم. دارم از خستگی می میرم.
هومن- آره زودتر بخوابم. ستاره خانم ساعت شش صبح آقا میاره یه کدوم ازدخترهای فامیل رو بزور بهت میده!
من- نه می خوام با پدرم صحبت کنم که من رو برای ازدواج تحت فشار نذارن
هومن- فرهاد لیلا توی خونه نمی آد؟
من-
چرا یعنی دیشب به فکرش بودم. دلم می خواست برم دعوتش کنم ولی به دو علت
نرفتم. اولاکه مادرش داشت در آشپزخونه کار می کرد ترسیدم یکدفعه یکی از این
دخترها یه متلکی چیزی بگه دختره روحیه اش خراب بشه. دوم اینکه لیلا
چادریه. با چادر هم حتما نمی اومد تو مهمونی
هومن- اگر دستم رسد بر چرخ گردون
از او پرسم که این چون است و اون چون؟
من- با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل
چرخ از من و تو هزار بار بیچاره تر است
هومن- شب بخیر خیام!!!!
من- شب بخیر صمد بهرنگی!
ساعت حدود نه صبح بود. من و هومن تازه از خواب بیدار شده بودیم و صبحانه تازه تمام شده بود که زنگ زدند. خواهر هومن بود(هاله)
من و هومن از اومدن خواهرش بسیار متعجب شدیم. آروم اومد و در سالن روی مبل نشست. غمگین به نظر می رسید و بی پناه.زیر لب سلام کرد.
هومن- چی شده هاله؟اینجا اومدی چیکار؟
هاله- تو وقتی کوچک بودی اینجا می آمدی چیکار؟حالا می آیی چیکار؟
هومن زهرخندی زد و گفت: اینجا به پناه می اومدم. برای فرار از اون خونه. برای فرار از دست مادر تو.
هاله- من هم به پناه اومدم. به این خونه. به برادرم!
من و هومن همدیگه رو با حیرت نگاه کردیم.
هومن- من و تو،هیچوقت خواهر و برادر نبودیم. من در زندگی خیلی تاوان تورو دادم هاله خانم!
هاله-
هومن من می دونم که مادر تورو اذیت کرده. یعنی وقتی کوچک بودم متوجه نمی
شدم ولی حالا چرا می فهمم ولی گناه من چیه؟ مگه من خواستم که زندگی تو
اینطوری بشه؟مگه من باعث جدایی پدر از مادر تو شدم؟ اگر اونها بین من و تو
تبعیض قائل می شدند گناه من بوده؟ هومن تو برادر بزرگ منی ، پدرمون یکیه،
اینو قبول نداری؟
بعد از گفتن این حرفها شروع به گریه کرد. هومن سردرگم مونده بود که من گفتم
من- هومن تو تلافی غوره رو سر کوره در می آری؟تو در برابر خواهرت مسئولیت هایی داری یادت نره
پس
از اینکه حرف من تمام شد، هومن بلند شد و خواهرش رو در آغوش گرفت.صدای
گریه هاله بلندتر شد. قطره اشکی آرام از چشم هومن پایین چکید.
لحظاتی این صحته شورانگیز ادامه داشت تا در اثر نوازش هومن خواهرش آرام شد.
هومن0 خوب خواهر حالا بگو چی شده؟کدوم ظالم اشک تو رو درآورده؟
هاله خندید و گفت- مادرم
حال نوبت خنده هومن بود: مادرت که اشک من رو هم زیاد در اورده!با تو چه کرده!
هاله- هومن می خواد منو به زور بده به پسر خاله ام، منوچهر
من- هاله خانم منوچهر پسر بدیه؟
هاله- نه ولی من از اول خوشم نمی آد. من می خوام فعلا تحصیل کنم . دانشگاه برم. حالا خیال ازدواج ندارم.
من- کلاس چندم هستید شما؟
هومن- امسال دیپلمش رو گرفته.
هاله- وقتی گفتم نمی خوام با منوچهر ازدواج کنم لج کردند و نمی ذارن تو کنکور شرکت کنم.
هومن- به به چشمم روشن! زیر گوش من چه دیکتاتوری راه انداختند! پاشو ، پاشو بریم ببینمحرف حسابشون چیه؟
بعد رو به من کرد و گفت: پاشو فرهاد تو هم بیا. یه دفعه دیدی کم اوردم تو زیر بغلم رو بگیر!
من- شاید صلاح نباشه من بیام
هومن- چرا بیا. اتفاقا صلاحه که تو باشی
حرکت
کردیم و به فرخنده خانم گفتم اگر مادر و پدرم اومدن فقط بگه که من خونه
هومن اینا هستم چند دقیقه بعد به خونه آنها رسیدیم و وارد خونه شدیم. خونه
هومن هم بزرگ بود نه به بزرگی خونه ما ولی باغی نسبتا بزرگ داشت و ساختمانی
دو طبقه ویلایی. به محض ورود سوسن خانم نامادری هومن جلو اومد و گفت: ا
هومن جون تویی؟چرا دیشب نیومدی؟
من و هومن هر دو سلام کردیم و سوسن خانم
جواب سلام مارو داد و با مهربانی به من تعارف کرد و این تا زمانی بود که
هاله هنوز وارد خونه نشده بود. به محض ورود هاله سوسن خانم با لجن غضب
الودی سوال کرد: کجا رفته بودی هاله؟
هومن دست هاله رو گرفت و پیش خودش نشوند و گفت: خواهرم پیش من بود، پیش برادرش!
سوسن
خانم با حیرت زیاد که کم و بیش شادی نیز در چشمانش دیده می شد آرام روی
مبل نشست و بدون حرف لحظاتی هومن و هاله رو نگاه کرد و بعد از یکی دوبار که
به من نگاه کرد گفت: باورم نمی شه! شماها خواهر و برادر شدید؟ نه اینکه
ناراحت باشم همیشه این رو از خدا می خواستم که روزی هاله رو به خواهری قبول
کنی ولی برام خیلی عجیبه!
هومن- اگر شما و پدر اجازه می دادید خیلی
زودتر از اینا خواهر و برادری ما خودش رو نشون می داد ولی متاسفانه با
تبعیض هایی که بین من و هاله قایل می شدید روز به روز منو از او دور می
کردید. بگذریم من اینجا نیومدم در این موارد صحبت کنم.
سوسن خانم هاله
از طرف مادر با من تنی نیست ولی دختر شما که هست؟ پاره تنتون که هست؟ من
برای آینده او نگرانم شما چرا نیستید؟ فکر نمی کنید که در اواخر قرن بیستم
زمان اون رسیده که یک دختر تحصیل کرده حق داره برای سرنوشت خودش تصمیم
بگیره؟
فکر نمی کنید که هر چند از اون بزرگتر هستید ولی ممکنه شما اشتباه بکنید؟
هر کسی ندونه فکر می کنه دارید هاله رو از سر خودتون باز می کنید !دلم می خواد بدونم منظورتون از این کار چیه؟
سوسن خانم- اجازه بده بگم چند تا چایی صغری خانم بیاره بعد صحبت کنیم. با گلوی خشک که نمیشه حرف زد!
و
با این گفته در حال بلند شدن بود که هومن با لحنی محکم و آمرانه ولی آرام
گفت: سوسن خانم خواهش می کنم بنشینید ما نه برای دید و بازدید اومدیم نه
مهمانی.سوسن خانم کاملا جا خورده بود . دوباره نشست و گفت: هومن جان تو
درست می گی ولی دلم می خواد بدونم منوچهر چه عیبی داره؟تو خودت منوچهر رو
چند ساله ندیدی ولی در کودکی و تقریبا جوانی قبل از اینکه از ایران بری با
اون آشنا بودی. تو بگو چطور پسریه؟
هومن- تا اونجا که من می دونم پسر
بدی نیست. اما مسئله چیز دیگه ایه. موضوع اینه که هاله از منوچهر خوشش
نمیاد. موضوع اینه که هاله اصلا نمی خواد ازدواج کنه!جالا چه منوچهر چه کس
دیگه! سوسن خانم از شما انتظار نداشتم که اینطوری فکر کنید. شما تحصیلکرده
اید بیسواد که نیستید؟
خوبه که زندگی من و مادرم جلوی چشم شماست!
بعد
مدتی هومن سکوت کرد. که حتما زندگی خودش رو در لحظه ای مرور کرد. دوباره
گفت: ازدواج مادر من هم اجباری بوده. مادرم پسر خاله اش رو دوست داشت که
بخاطر پول یا هر چیز دیگه ای خانواده اش مجبورش کردن با پدرم ازدواج کنه.
بدون عشق، بدون تفاهم، بدون آزادی در انتخاب. نتیجه اش هم من هستم. بدون
مادر ، بدون محبت مادری ، بدون کودکی!
می دونید سوسن خانم هر بچه ای
قسمتی از کودکیش لوس کردن و ناز کردنه که چی؟ که اینکه مادرش نازش رو بکشه،
در آغوشش بگیره، نوازشش کنه. بعضی وقت ها دیدید که بچه ها بی خودی و بدون
علت بهانه می گیرند؟همش بخاطر اینه که مادرشون ، پدرشون لوسشون کنه و دستی
سر و گوششون بکشه. اینطوری یه کودک از نظر محبت ارضا می شه. من از این نعمت
خدا که حق مسلم هر کودکه محروم بودم. درون من خلایی است که هیچوقت پر
نشده. حالا دیگه گذشته. با تمام پول ها و قدرتهای این جهان زندگی منو به
عقب برگردوند و این خلا رو پر کرد. اون زمان وقتی بزرگترها مادرم رو مجبور
به ازدواج با پدرم می کردند خیال خوبی کردن به اون رو داشتند. به اصطلاح
صلاحش رو می خواستند.
حالا شما که نمی خواهین هاله به سرنوشت مادر من دچار بشه؟! شوهر دادن یک دختر و تهیه جهیزیه تنها کافی نیست.
صحبت
هومن در اینجا تموم شد و سرش را پایین انداخت. متاثر شده بودیم و
باورنکردنی تر اینکه علاوه بر هاله سوسن خانم هم آرام گریه می کرد. بعد از
چند دقیقه سوسن خانم که اشکهاشو پاک کرده بود گفت: هومن جان من از اینکه تو
نسبت به اینده هاله احساس نگرانی می کنی واقعا خوشحالم. خوشحالم از اینکه
این جریان باعث شد که شما دو نفر احساس خواهر برادری بکنید. حالا دیگه اگه
قرار باشد بمیرم هم خیالم راحته که هاله تنها نیست و برادرش مواظبشه!
هومن
تو درست می گی من نباید به خاطر پول هاله رو وادار به ازدواج می کردم. اما
نمی دونم چرا همیشه تا اسم خوشبختی به میان می آد اولین چیزی که در ذهن
انسان نقش می بنده پوله! متاسفاته شاید ما زیادی در مسایل مادی غرق شده
باشیم. خوشحالی بیشتر من از اینه که تو منو متوجه اشتباهم کردی. چشم هومن
جون دیگه هاله رو مجبور به ازدواج نمی کنم. هرچی خدا بخواد همون می شه.
در
این لحظه هومن از جا بلند شد رو به هاله کرد و گفت: هاله جون حالا برو با
خیال راحت به درس و کنکور و دانشگاهت برس و دوباره به طرف سوسن خانم برگشت و
گفت: ممنون سوسن خانم که با این قضیه خیلی روشن و خوب برخورد کردید. فعلا
خداحافظ.
هاله هومن رو بغل کرد و گفت: هومن خدا رو شکر می کنم که برادری مثل تو دارم. چقدر خوب شد که تو به ایران برگشتی!
هومن- من هم خوشحالم از اینکه دیگه تنها نیستم و یک خواهر دارم که غم منو بخوره!
و
وقتی که به طرف در خونه حرکت کرد سوسن خانم گفت: هومن خیلی دلم می خواست
که من و تو هم در مورد گذشته و چیزهای دیگه با هم صحبت کنیم. من فکر نمی
کردم تو این قدر منطقی باشی! هومن جون من دیگه طاقت ندارم که وقتی تو چشمان
تو نگاه می کنم تصویر خودم رو به شکل یک عفریت زشت ببینم. وقتی که ما می
تونیم مثل دو تا انسان کامل با هم حرف بزنیم چه اشکالی داره که یکبار
آزمایش کنیم شاید این کدورت ها از بین بره؟ من می دونم که نمی تونم جای
مادرت رو بگیرم ولی می شه که حداقل از هم متنفر نباشیم هر چند که خدا رو
شاهد می گیرم که هیچ وقت از تو تنفر نداشتم. نمی گم اندازه هاله دوست داشتم
ولی هیچوقت هم تورو زیادی ندونستم.
هومن به طرف سوسن خانم برگشت و پرسید: واقعا می خواهید حسابها رو در مورد گذشته صاف کنید؟ باشه من حاضرم (و روی مبل نشست)
من- اگر اجازه بدید بنده مرخص بشم. بودن من در اینجا درست نیست.
سوسن
خانم- نه فرهاد خان شما مثل برادر هومن هستید و از تمام زندگی اون باخبرید
اتفاقا من اصرار در بودن شما دارم. دلم می خواد مثل یک قاضی عادل به
حرفهای من گوش بدید و قضاوت کنید. حتی اگر در مواردی من اشتباه کرده بودم
خطاهام رو بگید تا برای خودم هم روشن بشه هرچند که تعدادی از این گناهان
سالهاست که وجدانم رو آزار میده. حالا اگه اجازه بدید یه چایی بخوریم تا
کمی اعصابمون آروم بشه.
سوسن خانم دنبال آوردن چای به آشپزخونه رفت. هاله کنار هومن نشست و گفت هومن هر طوری که بشه من خواهر توام و با تو.
من
و هومن از پاکی و بی آلایشی این دختر به وجد اومده بودیم و هومن او را
نوازش کرد. چای در سکوت نوشیده شد. هر دو طرف خود را برای تلخی بازگشت به
گذشته اماده می کردند. اضطراب این لحظه حتی به من هم سرایت کرده بود. پس
سیگاری روشن کردم. هومن هم سیگاری روشن کرد.
سوسن خام- هومن جون اگر ممکنه یکی هم به من بده.
هومن
سیگاری به طرف او گرفت و برایش روشن کرد و گفت: گفتید که نمی تونید جای
مادرم منو بگیرید. درسته، اما نه اونطور که شما فکر می کنید چرا که من
مادری نداشتم تا احساس مادرداری داشته باشم. پدر و مادرم این احساس رو از
من گرفتند. هر کسی که مادری داشته و از دست داده، یعنی مثلا مادرش فوت شده
حداقل با یادآوری این احساس و زنده کردن خاطره اون لذت می بره ولی من
متاسفانه اصلا طعم شیرین این احساس رو درک نکردم!
سوسن خانم برای اینکه
از جایی شروع کنیم دلم می خواد از اون حادثه که باعث شد بین من و شما و
پدرم شکاف عمیقی ایجاد بشه. یادتون هست؟ دارم در مورد جریان دامن صحبت می
کنم. شما اون روز به پدرم دروغ گفتید من حتی وقتی پدر آمد کل جریان رو
فراموش کرده بودم ولی شما باعث شدید پدرم با شلاق منو بزنه. هر ضربه ای که
میزد نه به بدن من که به روح من می خورد. چرا این کار رو کردید؟ چرا با
احساسات یک کودک که مادر هم نداشت این طور بازی کردید؟ من اعتراف می کنم که
از همون روز با خودم عهد کردم که در زمانی که به قدر کافی بزرگ شدم از شما
انتقام بگیرم. حالا آن زمان رسیده. درد اون شلاقها رو در تمام روح و تنم
حس می کنم. اون ضربات رو من نه از پدرم که از دست شما خوردم!نمی دونم
یادتون هست یا نه؟ولی من گریه نکردم و همین باعث شد که پدرم منو بیشتر
بزنه. این هم یادم هست که شما جلوی پدر رو می گرفتید اما پدر به طرز
وحشیانه ای من رو می زد.
اون روز شما تونستید ترسی از خودتون تو دل یک
کودک هفت هشت ساله بی مادر ایجاد کنید. ولی من حالا دیگه بزرگ شدم فکر می
کنم نوبت من رسیده باشه. عمل اون روز شما خیلی غیر انسانی بود.
سوسن خانم در تمام این مدت سرش را پایین انداخته بود و گوش می داد. هاله با شنیدن این قصه اشک ریخت. من هم سیگار دوم رو روشن کردم.
سوسن خانم- هومن جون می دونم که من در نظر تو همیشه یک زن سنگدل و دروغگو جلوه کرده ام اما حالا حرفهای من رو هم گوش کن.
وقتی
من با پدرت ازدواج کردم می دونستم یک پسر کوچک داره. می دونستم پولدار هم
هست. من هم یک دختر جوون بودم. من هم قشنگ بودم. اگر یادت نیست که چقدر
زیبا و شاداب بودم فقط کافیه که به هاله نگاه کنی درست شکل آن زمان من.
تصویری از من. با خودم عهد کرده بودم که پسر شوهرم رو مثل پسر خودم بدونم.
پدرت
از ازدواج اولش خاطره تلخی داشت. به من اجازه نداده بود که حتی تنها خونه
پدرو مادرم برم. شب قبل از اون حادثه با پدرت بگو مگو کرده بودم. مادرم چند
روزی بود که مریض شده بود و خونه خوابیده بود. وقتی از پدرت خواستم که با
هم به دیدن مادرم بریم گفت چند روز دیگه ،جمعه می ریم اونجا. میدونستم که
اگر بدون اجازه پدرت از خونه بیرون برم اون به شدت عصبانی می شه. از مادرم
هم که نمی تونستم دست بکشم! با این حال گفتم صبر می کنم. یعنی سرنوشت مادرت
رو پیش چشمم مجسم کرده بودم. دلم نمی خواست این اتفاق برای من هم بیفته
ولی همان صبح پدرم تلفن زد و گفت حال مادرم بدتر شده و از من خواست که به
کمکش برم. دیگه نتونستم صبر کنم این بود که به خانه مادرم رفتم. اونجا
مجبور شدم که مادرم رو به دکتر ببرم. رفتن و برگشتن من خیلی طول کشید. ترس
تمام وجودم رو گرفته بود. ترس از اینکه تو در خونه تنها مونده بودی. وجدانم
منو عذاب می داد اگر اتفاقی برای تو پیش می آمد هیچوقت خودم رو نمی
بخشیدم. در ضمن جواب پدرت رو باید چی می دادم؟
در دل آرزو می کردم که
کاش تو روا هم با خودم آورده بودم. گیج بودم،نمی دونستم چیکار باید
بکنم!وقتی خلاصه با تمام نگرانی ها به خونه برگشتم و تو رو سالم دیدم و
متوجه شدم که پدرت هنوز به خونه برنگشته از صمیم قلب خدارو شکر کردم. اما
در همون لحظه تو من رو تهدید کردی. با چیزی که اونقدر ازش وحشت داشتم. با
شنیدن تهدید تو سرنوشت مادرت رو برای خودم تکرار شده می دیدم. گفتم که من
دلم نمی خواست پدرت منو طلاق بده. باید طوری عمل میکردم که تو نتونی علیه
من هیچ حرفی بزنی. خیلی با خودم کلنجار رفتم ای کاش تو کمی بزرگتر بودی تا
در آن شرایط می تونستم با تو صحبت کنم. آرزو می کردم که پدرت اینقدر منو
محدود نکرده بود تا من مجبور نباشم بخاطر دیدن مادر مریضم دزدکی از خونه
خارج بشم. ایکاش در اون زمان اونقدر آزادی داشتم تا ناچار به دروغ متوسل
نشم. هومن جون ترس و عدم امنیت انسان رو به خیلی از کارها وادار می کنه.
انسان رو در حالت دفاعی قرار می ده. من باید از آینده خودم، زندگیم دفاع می
کردم یا نه؟ وقتی اون دروغ رو به پدرت گفتم، وقتی پدرت تو رو تنبیه می
کرد، از خودم متنفر بودم. بعد از اون هم همیشه در چشمان تو برق کینه و نفرت
و انتقام را میدیدم و بیشتر می ترسیدم.دلم می خواد این رو هم بدونی که بعد
از اینکه از ایران رفتی به پدرت حققت رو گفتم. حداقل پدرت از واقعیت جریان
باخبر باشه. بعد از اون هم هربار سعی کردم که به تو نزدیک بشم تو اجازه
ندادی. می دیدم که تو در خونه زجر می کشی مخصوصا بعد از به دنیا آمدن هاله.
هومن
جون اعتراف می کنم وقتی هاله به دنیا امد توجه ما هم به طرف او جلب شد. تو
اگر منطقی فکر کنی به من حق می دی که بچه خودم رو بیشتر از تو دوست داشته
باشم!
این طور بهتر بود. در خارح از کشور همین که در این خونه نباشی هم
برای تو بهتر بود هم برای من. هر دو ارامش داشتیم. ما زنها همیشه در حال
ترس بودیم و به هنگام ترس به خیلی از حیله ها دست می زنیم. همانطور که هاله
در مورد ترس از ازدواج به تو پناه آورد. من هم به حیله پناه آوردم. هومن
در مورد جدایی پدر و مادرت هیچ نقشی نداشتم. من نمی خواستم که سرنوشت تو رو
هاله هم داشته باشه. پس طبق غریزه از خودم و فزندم دفاع کردم. قبول کن که
من به عنوان زن این خونه حق داشتن اختیاراتی را باید داشته باشم حالا هم
خودم رو تبرئه نمی کنم. انتظار بخشش هم از تو ندارم. اما توقع دارم که در
محکمه و دادگاه وجدان تو عادلانه محاکمه بشم. هومن جون یه دختر با هزار
آرزو به خونه شوهر می ره. پدر تو پولدار بود و هست آیا من که حدود پانزده
سال از او کوچکتر بودم نباید از یک تضمین برخوردار باشم؟ اینو به تو می گم
من هم ارزو داشتم با مردی ازدواج کنم که حداکثر شش هفت سال از خودم بزرگتر
باشه نه پانزده سال!!!
من حرفهام رو زدم. وجدان تو هر تصمیمی که درباره
من بگیره با کمال میل قبول می کنم. پدرت چون فهمیده نسبت به تو کوتاهی کرده
دائم در پی جبران گذشته هاست و من اعتراف می کنم که دشمنی تو با من برام
بسیار خطرناکه. اما بدون که هر بار نسبت به تو ظلمی کردم فقط به خاطر ترس
بوده نه کینه یا نفرت. فقط دفاع از آینده خودم و برای اینکه حسن نیت خودم
رو بتو ثابت کنم باید بگم که تنها تضمین مادی که در این چند ساله داشتم
همین سند این خونه بوده که اون هم پدرت از من یک وکالت بلاعزل رفته تا هر
وقت خواست این خونه رو پس بگیره یعنی تو حالا در موقعیت قوت هستی و من ضعف.
گفتم انتظار ندارم که تو من رو ببخشی ولی اینها رو گفتم تا کمی از نفرت تو
نسبت به من کم بشه.
با تمام شدن حرفها سوسن خانم کلافه به دنبال چیزی
می گشت تا هم سرش رو با اون گرم کنه تا هومن تصمیم خودش رو بگیره و هم
ارامشی بهش بده پس بلند شدم و سیگاری بهش تعارف کردم که با لبخند حق
شناسانه ای یکی برداشت.لحظه ای بعد هومن بدون کلامی خونه رو ترک کرد و رفت.
سوسن خانم که منتظر جواب هومن بود مات و مبهوت به من نگاه کرد. در حالی که
سیگارش رو روشن می کردم گفتم: هومن رو من می شناسم هر وقت که مردد و دودل
می شه نمی تونه تصمیم بگیره، اینکار رو می کنه. ناراحت نباشید. خدا بزرگه
هومن هم دل پاکی داره.
سوسن خانم- فرهاد خان من از گذشته واقعا متاسفم
اینو به هومن بگید. بهش بگید که اگر در زندگی احساس امنیت می کردم از خدا
می خواستم که پسری هم مثل هومن داشته باشم.
هاله- فرهاد خان خواهش می کنم مواظب برادرم باشید(وقتی از خونه هومن بیرون آمدم هومن رو دیدم که کنار خیابون ایستاده بود.)
من- رفیق انگار کوک کوکی؟
هومن- منتظر تو بودم بریم؟
من- کجا؟ کازینو، دیسکو، لوکال، بیلیارد؟ کجا؟
هومن خندید و گفت : نه بریم همین ابمیوه فروشی سر چهارراه یه آبمیوه بخوریم.
قدم زنان حرکت کردیم و سلانه سلانه طول خیابون رو طی می کردیم.
من- به چی فکر می کنی؟
هومن- به بدبختی هام! تو خودت می دونی چرا می پرسی؟
من- حالا می خواهی چیکار کنی؟حرفاشو که شنیدی؟
هومن-
آره شنیدم همه ش منطقی بود. هر کس دیگه ای هم جای اون بود همین کار رو می
کرد. بازم خدا پدرش رو بیامرزه که به جای خارج فرستادن من نگذاشت منو گدا
خونه! اینا همه تقصیر پدر خودمه. راستش رو بخوای خودم هم چیکار باید بکنم.
من- بهترین راه اینه که تو و سوسن خانم و هاله دست به یکی کنید و بریزید سر پدرت.
به
ابمیوه فروشی رسیدیم و بعد از خوردن یک آبمیوه دوباره به طرف خونه
برگشتیم. وقتی نزدیک خونه ما رسیدیم هومن از من پرسید: تو اگر جای من بودی
چیکار می کردی؟
من- به من کار نداشته باش مهم اینه که تو چه تصمیمی
بگیری. در ضمن سوسن خانم به من گفت که به تو بگم واقعا به خاطر گذشته
متاسفه. گفت اگه ترسش نبوده، آرزو داشته یک پسری مثل تو داشته باشه. ببین
هومن، تلافی چی رو می خوای در بیاری؟و سر کی می خوای در بیاری؟ سوسن خانم
الان حدود بیست ساله که زن پدر توست. جوونی شو تقریبا تو اون خونه گذاشته.
فکر نکنم دستش به جایی بند باشه حالا اگه می خوای زورت رو به یه همچین آدمی
برسونی خوب خودت می دونی! قبول دارم که در گذشته زیاد سختی کشیدی اما تمام
سختی های تو تقصیر سوسن خانم نبوده. در هر صورت کاری کن که بعدا وجدانت
آزارت نده. به قلبت رجوع کن.
هومن-کاری نداری فعلا؟
من- خیر مهندس. عرضی نیست. خدانگهدار.
و هومن خلاف جهت خونه شروع به حرکت کرد.
من- راه خونه تون رو هم گم کردی؟
هومن
باخنده- نه گم نکردم. توی قلبم دیگه ازش کینه ای ندارم. میرم یه جعبه
شیرینی بخرم دست خالی نرم خونه.راستش دیگه نمی خوام از کسی تو دلم نفرت و
کینه داشته باشم. دوستی بهتره.
من- حالا لایق دوستی من شدی! یه جعبه هم بگیر برگشتی بده در خونه ما
تمام
بعدازظهر رو خوابیدم. خوشحال بودم از اینکه این مشکل هومن حل شده، خیلی
ساده. البته سختی هاش رو قبلا کشیده بود. عصری حدود ساعت 5 از خواب بیدار
شدم و بعد از حمام کردن و اصلاح صورت پایین رفتم. موقعی که مشغول خوردن چای
عصرانه بودم مادرم گفت که دخنر خاله ات قراره بیاد اینجا دنبال تو. می
خواد با هم برین خرید.
من- مادر خریدهای من رو همیشه هومن انجام می داد. من حوصله خرید و این حرفها رو ندارم اونم تو این شهر شلوغ و آلوده!
مادر- چیه مادر تو خونه نشستی پاشو برو بیرون ببین چه خبره
من- مادر من دو روزه اومدم توی این دو روزه مگه چقدر خونه بودم؟
پدر- منظور مادرت اینه که پاشو برو سر خونه زندگیت!
من- یعنی داری بیرونم می کنید؟
مادر- نه مادر این چه حرفیه؟ دلم می خواد با زنت بیای خونه.
من- با کدوم زنم؟مگه برام زن گرفتید؟
پدر- نترس مادرت بیست روزه زن من شد. حالا گیریم سنی ازش گذشته و دستش کند شده فوق فوقش یه ماهه ترو حتما زن می ده!
زنگ زدند و فرخنده خانم در رو باز کرد. شهره بود. یه لباس شیک پوشیده بود و عطری بسیار خوش بو! باید بگم که خیلی زیبا شده بود.
شهره بعد از رسیدن و سلام و اجوالپرسی رو به من کرد و گفت: ساعت خواب آقا؟ چقدر می خوابی؟
من- شما از کجا می دونی که من خوابیده بودم؟
شهره- ماهواره مخابراتی من خیلی قوی یه! حالا پاشو بریم یه گشتی توی خیابون ها بزنیم.
من- که چی رو ببینیم؟ترافیک رو؟
شهره- نه میریم خرید. باید یاد بگیری چطوری خرید کنی.
من- دخترخاله، شهره خانم. من اصلا از خرید نفرت دارم. حوصله این کارها رو هم ندارم.
شهره- حالا پاشو بریم باشه خرید نمیریم.
من- بابا کار دارم. می خوام ببینم این هومن چه خاکی به سرش کرده!
شهره- برمی گردی می فهمی. روت می شه دختر خاله به این خوبی اومده دنبالت باهاش نری؟حیفت نمی اد؟
نگاهی
به شهره کردم و خندیدم. راست می گفت حیف بود. پس بلند شدم و بعد از تعویض
لباس با شهره راه افتادیم. ماشین شهره یک هوندای مدل بالا بود با کولر و
پخش و موبایل روی داشبورت. خیلی شیک. هنوز در ماشین رو باز نکرده بود که
هومن از دور پیداش شد. انگار موهاش رو آتش زده بودند
هومن- خب دختر خاله، پسر خاله کجا تشریف می برند؟چشم فرخنده خانم روشن!
شهره- سلام هومن خان. داشتیم می رفتیم خرید.
هومن
با خنده- ا ، متخصص خرید را با خودتون می برید؟ جهت اطلاع سرکار باید بعرض
برسونم که این طفل معصومی رو که دارید همراه خودتون می برید فرق جوراب رو
با زیر شلوار نمی دونه! تمام خرید این شازده رو بنده انجام می دادم. بعد رو
به من کرد و گفت:فرهاد جون شما برو خونه پیش بابا و مامان من خودم با شهره
خانم می رم که یکدفعه این مغازه دارها سرشون رو کلاه نذارن!
شهره خندید و گفت- اختیار دارید هومن خان شما هم تشریف بیارید
من
بدون اینکه شهره متوجه بشه به هومن که خیال اومدن نداشت اشاره کردم سوار
بشه. هومن هم سریع رفت عقب ماشین نشست. شهره اصرار کرد که من رانندگی کنم
که قبول نکردم. پس خودش پشت فرمان نشست و حرکت کرد. صدای پخش صوت رو زیاد
کرد . در حال حرکت صحبت هم می کرد
شهره با صدای بلند- هنوز تصمیمی نگرفتی فرهاد؟
من تقریبا با فریاد- در مورد چی؟
شهره- کار. می خواهی کجا کار کنی؟
من در حالی که داد می زدم گفتم: من تازه دو روزه رسیدم. هنوز نه.
هومن با فریاد- صدای اون ضبط رو کم کن شهره خانم. صدا به صدا نمی رسه.
شهره- من مخصوصا دادم این پخش رو وصل کردن که صداش زیاد و بلند باشه. حالا شما می گید صداش رو کم کنم؟
من با فریاد – آخه صداش اونقدر زیاده که موزیک رو نمی شنویم!
در
همین وقت یک ماشین پراید که دو تا جوون هفده هجده ساله داخل اون بودند با
سرعت بسیار زیاد جلوی ما پیچید و از ما سبقت گرفت و رفت. شهره هم با سرعت
زیاد سر در دنبال اونها گذاشت. داخل یک بزرگراه حرکت می کردیم. حدود صد و
بیست سی کیلومتر سرعت ما بود و با ویراژهایی که شهره می داد من و هومن داخل
ماشین به اینطرف و اونطرف پرتاب می شدیم. تمام ماشین ها با دیدن سرعت زیاد
ما از جلومون کنار می رفتند.
هومن با فریاد- چی کار می کنی؟الان تصادف می کنیم!
من- بابا شهره چه خبرته؟
هومن- سرسام گرفتم خفش کن این وامونده رو
شهره با فریاد – باید خدمت این برسم. الان می گیرمشون!
هومن با فریاد- ذلیل بشی دختر، پرده گوشم پاره شد. فرهاد اون رو خفه کن.
من- بابا شهره ولشون کن برن
هومن- ول کن در بدرهارو بذار برن خبر مرگشون الان می رسیم قبرستون ها!
شهره- من باید اونا رو بگیرم
در
همین موقع به چراغ راهنمایی نزدیک شدیم و شهره زد روی ترمز و ماشین با
صدای مهیب کشیده شدن ترمز روی آسفالت لیز می خورد و به طرف ماشین جلویی می
رفت که من فرمون رو به یک طرف چرخوندم. هومن بدبخت در اثر این ترمز به جلو
پرت شد و تقریبا سوار من شده بود. خود شهره رنگش مثل گچ دیوار شده بود.
ماشین پراید اون دو تا جوون هم محکم خورد به حفاظ بزرگراه. من بلافاصله ضبط
رو خاموش کرد.
هومن- آخ آخ آخ پدرم در اومد! تو اون روح پدرت صلوات. بیا پایین بیا پایین با این رانندگیت!نزدیک بود به ابدیت بپیوندیم ها!
فرهاد بپر پشت فرمون الان اونایی که ازشون سبقت گرفتیم و مردم تیکه تیکه مون می کنن ها!
شهره که قدرت حرکت نداشت. من سریع پیاده شدم و به شهره گفتم که اون طرف بشینه و خودم پشت فرمان نشستم و راه افتادم.
هومن- آخیش خدا امواتت رو رحمت کنه مرد! اعصابمون راحت شد.
بعد
رو به شهره کرد و گفت: دختر کی به تو گواهینامه داده؟ این چه طرز رانندگی؟
شانس آوردی که موقع ترمز کردن ماشین و چیزی دور و برمون نبود! اگر می خوای
تند بری یه روز بیا بریم اتوبان. اصلا نه همینجا. فرهاد یه نیش گاز بده
این دختر خانم رانندگی رو ببینه کیف کنه!
شهره- نه تو رو خدا! من هنوز قلبم آروم نشده
هومن- می خواستی مارو ببری کفن برامون بخری؟اینو که بهشت زهرا خودش می ده!
نگاه
کن ما تازه امروز بعد از اندی سال با خواهر و نامادریمون آشتی کردیم نزدیک
بود دیدارمون به قیامت بیفته ها! اگه فرهاد یک لحظه دیرتر فرمون رو گرفته
بود که بیچاره بودیم. شهره حالش جا اومده بود با ناراحتی گفت:چرا اینقدر
شما منو سرزنش می کنید؟ حالا که طوری نشده؟
من- دختر خاله اخه این چه طرز رانندگی؟ من برای خودت می گم.
شهره- تقصیر این هومن خان. من رو هول کرد. فرهاد تو چرا سر من داد می زنی؟
در
این موقع سر یک چهارراه پشت چراغ قرمز ایستاده بودیم. دیگه نتونستم لوس
بازی این دختر را تحمل کنم ترمز دستی رو کشیدم و پیاده شدم. هومن هم پیاده
شد.
من- شهره خانم آروم رانندگی کن و برو خونه. خداحافظ.
شهره- فرهاد ، فرهاد . برگرد کارت دارم.
من و هومن رسیده بودیم اون طرف خیابون. تا شهره خواست که از درون ترافیک خلاص بشهما سوار یک تاکسی دربست به طرف خونه حرکت کردیم.
هومن- دستت درد نکنه فرهاد. نجاتمون دادی جان تو هیچ کنترلی روی ماشین نداشت همینطوری شانسی بعضی از جاهارو رد می کرد.
من-
معلوم نیست این پولهارو از کجا و چه طوری در می آرن ماشین می خرند و می
اندازند زیر پای اینا! تا چند سال پیش همین خانم یعنی پدرش با موتور گازی
می رفت بازار!
هومن- خوب معلومه دیگه،احتکار و زد و بند و کلاهبرداری،
این طوری میشه دیگه!اینا فرها جون تازه بدوران رسیدن. مثل این پر شده تو
تهران!
خدا رحم کرد که تو فرمون رو گرفتی این ور. اگه مستقیم می رفت زده
بود پشت پراید! صدای ضبط رو بگو! گوشهاش سنگینه؟گلوم پاره شد از بس داد
زدم. فرهاد خر نشی یه وقت اینو بگیری. جوون مرگت می کنه. چه اتیشپاره ایه!
من- اما خوشگله! حیف که کمی لوس بارش آوردند و گرنه...
هومن-
خدا این زلزله رو نصیب گرگ بیابون نکنه. چی چی خوشگله؟ چه فایده داره؟ تو
همون فرخنده خانم رو بگیری بهتره.حداقل اینکه همیشهسالم می مونی . با این
شهره سر زنده ب گور نمی بری!
****
دو روز بعد از این جریان قرار شد
که با هومن به دیدن پریچهر خانمپیرزن مرموز شهر ری بریم. ساعت حدود 9 صبح
هومن دنبال اومد و حرکت کردیم.
من- اوضاع احوال خونه در چه حاله؟هاله و سوسن خانم چطورند؟
هومن- خوبه. صلح برقرار شده. هاله هم دلش می خواست با من بیاد. گفتم باشه دفعه بعد.
من- خوب میآوردیش. براش پریچهر خانم خیلی باید جالب باشه! برگرد بیارش.
هومن- گفتم شاید تو خوشت نیاد!
من- نه بابا،چه کار با من داره هاله؟حالا که با هم اشتی کردید تو باید بیشتر بهش برسی.
هومن دور زد و به طرف خونه برگشتیم
هون
دل سوسن خانم بدبخت اینقدر پر بود که نگو. بیچاره دنبال دو تا گوش می گشت
درد دل کنه. می دونی؟اخلاق پدرم وقتی من نبودم خیلی بد شده بوده! حتما دچار
عذاب وجدان شده بوده. مرتب به پر و پای اینها می پیچیده.
من- حتما خودش رو در مورد تو و شاید هم مادرت مسئول می دونه. هومن، پدرت هم خبر از مادرت نداره؟نمی دونه کجاست؟کجا نیست؟
هومن-
من تا حالا که ازش چیزی نپرسیدم. می ترسم سوال کنم و بحث کشیده بشه به
جاهای باریک. یه دفعه حرف و حدیثی پیش بیاد و حرمتش از بین بره. دلم براش
می سوزه. یادمه وقتی از مادرم جدا شده بود تا مدتها یه گوشه می نشست و
سیگار می کشید و مات به در و دیوار نگاه می کرد.
به خونه هومن اینا رسیدیم و هومن زنگ زد و به هاله گفت که اگه می خواد کارهاشو بکنه و بیاد.
هومن- هاله به سوسن خانم هم بگو اگه می خواد بیاد بریم. فقط چادر بردارید بدون چادر راه نمی دن.چادرهای اونجام تمیز نیست.
سوسن خانم از توی باغ داد زد: هومن جون چادر مشکی مو شستم چادر دیگه باشه راه نمی دن؟
هومن-
چرا بابا، رنگش که مهم نیست! چادر ، چادر دیگه!بعد رو به من کرد و
گفت:گناه داره بیچاره از صبح تا شب تو خونه س . این پدر من هم که صبح می ره
آخر شب بر می گرده. نمی دونم زنی چیزی هم تو کارخونه گرفته؟
من- از پدر تو بعید نیست. یه دفعه می بینی صاحب دو سه تا خواهر و بردر دیگه هم شدی.
هومن سرش رو کرد تو خونه و داد زد
بابا چی کار می کنید؟ شب شد! بعد دوباره رو به من کرد و گفت: داشتم چی می گفتم؟
من- داد زدی گفتی شب شد.
هومن-
بانمک به تو داشتم چی می گفتم؟آهان یادم اومد. پدرم بعد از جدایی خیال
ازدواج نداشت. صبر کرد شاید مادرم برگرده سر خونه و زندگیش. وقتی سال بعدش
فهمید که مادرم ازدواج کرده مثل دیوونه ها شد. اون هم از لجش سال دیگه اش
زن گرفت ( دوباره سرش رو کرد از لای در تو و داد زد) هاله، سوسن خانم.
حنجره ام پاره شد بیاین دیگه!
که از اون طرف هاله جواب داد : امدیم . آمدیم.
خلاصه
سوسن خانم و هاله دو تایی با چادر از خونه بیرون اومدند و پس از سلامو
احوالپرسی با من سوار ماشین شدند و من و هومن هم جلو سوار شدیم و حرکت
کردیم.
سوسن خانم- ممنون پسرم دلم پوسید تو این خونه.هومن با شنیدن کلمه
پسرم برگشت و سوسن خانم رو نگاه کرد. سوسن خانم که هول شده بود گفت: هومن
جون ناراحت شدی بهت گفتم پسرم؟
هومن دوباره خندید و گفت: نه سوسن خانم چرا ناراحت بشم؟من هم دلم می خواد یکی منو اینطوری صدا کنه!
تا
حالا فقط اسم مادر رو توی شناسنامه ام داشتم! من هم دلم می خواد برای کسی
بودن و نبودنم مهم باشه!من هم دلم می خواد اگه یه ساعت دیر برگشتم خونه یکی
باشه که دلش برام شور بزنه! تا حالا فقط این فرهاد انیس و مونس بوده!
سوسنخانم- خدا منو مرگ بده. کاشکی زودتر عقل می کردم و با تو صحبت می کردم. اگه بدونی چقدر سالها پیش دلم می خواست تو پسرم بودی؟
و شروع به گریه کرد.
هومن-
حالا هم زیاد دیر نشده!من خیلی تشنه مادر داشتن هستم. خوب من یادم نرفته
یعنی بی انصافیه اگه بگم که شما به من نمی رسیدید. ولی خوب اونقدر درونم
بغض و کینه داشتم که هیچکدام از کارهای شما ر نمی دیدم. حقیقت اینه که شما
غیر از اون چند مورد در حق من کار بدی نکردید. در مورد رفتن من به خارج هم
خودم دلم می خواست برم.چون فرهاد در حال رفتن بود و بدون اون من خیلی تنها
می شدم.
من- بگذریم. سوسن خانم اگه مادر واقعی تو هم بود حتما چند بار
کتک رو هم خودش بهت می زد و هم تدارک می دید که پدرت بزنه!در مورد خارج
رفتنت هم اگر مادر خودت هم بود باید برای ادامه تحصیلات ازش جدا می
شدی.زندگی با محبت بهتر می گذره تا با کینه!
بقیه را رو با صحبت های شاد و خوب طی کردیم و به شهرری رسیدیم و از طرف بازار وارد محوطه شاه عبدالعظیم شدیم.
سوسن
خانم- مادر هومن اگه من کمی طول بدم عیبی نداره؟ دلم گرفته می خوام یه
ساعتی برم تو حرم دلم باز شه. بعدش برم سر قبر فک و فامیل کمی طول می کشه.
هومن- نه برو مادر من. هر چقدر طول کشید ایرادی نداره ما هم اینجا کار داریم. فقط کارتون که تموم شد بیاین همین جا. دم همین در باشه؟
سوسن خانم- باشه مادر خداحافظ.
سوسن
خانم رفت و موندیم من و هومن و هاله. از توی بازارچه کمی میوه وشیرینی و
مقداری گوشت و مرغ گرفتیم و به طرف دیگر بازارچه جایی که محل نشستن پریچهر
خانم بود رفتیم. هاله برای دیدن پریچهر خانم بی تاب بود. از دور بساط
پریچهر خانم به چشم می خورد. جلوتر رفتیم و سلام کردیم.پریچهر خانم چادرش
رو روی صورتش کشیده بود. با شنیدن صدای ما ارام چادر را پس زد و با لبخند
جواب سلام ما رو داد.
من- پریچهر خانم یه مهمون هم این بار با خودمون اوردیم. عیبی که نداره؟
پریچهر خانم- مهمون حبیب خداست. کی هست این دختر خانم خوشگل؟
هومن- خواهرمه پریچهر خانم. خیی دلش می خواست شما رو ببینه.
پریچهر
خانم دست هاله رو گرفت و پیش خودش نشوند و به ما هم تعارف کرد که بنشینیم و
دست کرد و از توی جیبش مقداری کشمش و نخودچی در اورد و تو دست هاله ریخت.
مقداری هم به ما داد.همونطور که مشغول خوردن بودیم پرسید: فرهاد و هومن.
درسته؟
من- فرهاد و هومن و هاله.
پریچهر خانم- فرهاد اون همه سنگ پا و لیف رو چیکار کردی؟
من- یادگاری نگه داشتم. یادبودی از مادربزرگ!
خندید و گفت: حالا حتما اومدی که قصه مادربزرگ رو بشنوی؟
هر سه تامون خندیدیم.
آرام
از توی جیب جلیقه اش قوطی سیگار قنگش رو در آورد و سیگاری از توش برداشت
که من براش فندک زدم.پکی محکم به سیگار زد و دودش رو به هوا فرستادو مثل
قبل اون رو نگاه کرد.
من و هومن همدیگه رو نگاه کردیم. که بی مقدمه شروع کرد.
رمان دختری که من باشم_قسمت آخر 
نمونه سوالات رایگان آزمون ضمن خدمت آموزش نرم افزار شاد
نمونه سوالات رایگان ضمن خدمت آموزه های مفاهیم اسلامی معارف امام عصر
سوالات ضمن خدمت مقابله با بحران